əraf
[ər.] сущ. дин. эраф (женнетдинни жегьеннемдин арада авай чка).
Ə’RAF ə. 1) hündür yer, yüksək ərazi; 2) cənnətlə cəhənnəm arasındakı yer
сущ. 1. религ. место между раем и адом, чистилище 2. устар. высокое место
рел. чистилище
