QARACA – AĞCA İminin qaraca qaşları, kiçikcə gözləri var idi (İ.Əfəndiyev); Kamilənin totuş və ağca əlləri vardı
QARAÇI – SAKİT Yoxsa o mənim saçlarımı yolar, yaman qaraçı arvaddır (C.Əmirov); – Yox, atacan, bəzən mənim kimi sakit adamların kini daha böyük olur (
QARAÇILIQ – HƏYALILIQ Boy, boy, boy! İvan bəy, qaraçılıq lazım deyil (N.Vəzirov); Qumru həyalılığından qıpqırmızı qızardı
QARAÇUXA – ALAÇUXA Qaraçuxa yatdı, alaçuxa qalxdı (Ata. sözü)
QARADABAN – UĞURLU Qonşumuz Afərdə arvad qaradabandır, səhər-səhər kimə rast gəlsə idi, onun işi düz gəlməzdi
QARADİNMƏZ – SÖHBƏTCİL Xəlil əslində qaradinməz adam idi (Mir Cəlal); Bu bir söhbətcil arif adam idi (Ə
QARAGÜNLÜ – AĞGÜNLÜ Hər yerdə qaragünlü xətadan uzaq olmaz (Q.Zakir); Ağgünlü olmuş məni bu yaşımda gör gətirib haralara çıxarırsan (Çəmənzəminli)
QARAGÜNLÜK – XOŞBƏXTLİK Bu qənaətə gələndən sonra mən binəva öz qaragünlüyümü qablaşdırırdım (S.Rüstəm); Belə bir xoşbəxtlik görəsən ona müyəssər olac
QARALAMAQ – POZMAQ Gənc rəssam şahidi olduğu mənzərəni tələsik dəftərçəsinə qaralayırdı (Ə.Məmmədxanlı); Dünən yazdıqlarını bu gün pozurdu (“Ulduz”)
QARALIQ – AĞLIQ Qış çıxır, üzü qaralıq kömürə qalar (Ata. sözü); Təslim əlaməti deyil bu ağlıq (S.Rüstəm)
QARALMAQ – AÇILMAQ Bu zaman hava yavaş-yavaş qaralmağa başladı (M.S.Ordubadi); Gül ilə həmzəban olubdu bülbül; Açılıb bənövşə, yasəmən, sünbül (Q
QARALTI – AĞARTI İşığam qaranlıqda, deyiləm bir qaraltı (S.Rüstəm); Uzaqdan gözümə bir ağartı görünür (“İzahlı lüğət”)
QARANƏFƏS – YAVAŞCA Zavoddan gəlmiş bir adam qaranəfəs içəri girdi (M.Hüseyn); Bir dəfə səhv elədin, yavaşca üstündən keçdim (Ə
QARANLIQ – AYDIN Çiskin və qaranlıq gecəni aydın bir səhər əvəz etdi (M.İbrahimov). QARANLIQ – AYDINLIQ İçəri qaranlıq çökdü (S
QARANLIQLAŞMAQ – AĞARIŞMAQ Ayna Sənəm qarıgildən qaranlıqlaşanda qayıtdı (Ə.Məmmədxanlı); Silsilə təpələrin zirvəsi ağarışırdı (İ
QARAŞIN – AĞBƏNİZ Qaraşın, yaraşıqlı, bığlı bir kişidir (S.Sərxanlı); Ağbəniz qız gündən qaçırdı (“Jurnalist”)
QARAVAŞ – XANIM Onun bacısı Səkinə xanım pəncərə qabağında durub qaravaşı Gülsəbanı çağırır (M.F.Axundzadə)
QARAYAXA – HƏYALI Vallah, lap əlindən cana gəlmişəm; Sırtıq, qarayaxa “kavaler”lərin (C.Novruz); Qızdan həyalı oğlana rast gəlmisən, şərbət olmamış və
QARAYAXALIQ – HƏYALILIQ Onun qarayaxalığı məni təngə gətirdi. Həyalılıq hissi onu boğurdu
QARAYANIQ – DÜMAĞ Kəlbalı alçaqboylu... gödək qılçaları xeyli içəriyə əyilmiş, qarayanıq bir adam idi (S
QARAYEL – AĞYEL Əsdi qarayel çəltiyə, bostana nə borcum? (M.Ə.Sabir); Ağyel əsdikcə taxıllar tel-tel olur
QARĞAMAQ – TƏRİFLƏMƏK Başmaqlarını sürüyə-sürüyə onun dalınca yortan Məsmə qarı indi də Xasaya qarğıyırdı (M
QARĞIŞ – ALQIŞ Mənim qarğışım onu tutmasa mən heç nə bilmirəm (M.Hüseyn); Alqış deyir mənim doğma yurdum Azərbaycan da (R
QARI – CAVAN Ayna, qarının qolundan tutaraq yanına çəkdi (Ə.Məmmədxanlı); Yanına cavan bir oğlan göndərəcəyəm (S
QARINQULU – GÖZÜTOX Belə sualı ancaq tənbəl və qarınqulu adam verə bilər (S.Vəliyev); Şaiq gözütox, başıaşağı bir kəsdir
QARIŞDIRMAQ – AYIRMAQ Ana, südlü yaymanı cılxaca süddən bişirim, yoxsa su da qarışdırım? (Ə.Haqverdiyev); Mən səndən ayrılmazdım, ayırdı yağı məni (Ba
QARIŞIQ – AYDIN Bu çöhrədə saf, aydın, qayğı qarışıq bir təbəssüm var (S.Sərxanlı). QARIŞIQ – AYDIN O axşam bu qarışıq fikirlərlə avara-sərgərdan şəhə
QARIŞMAQ – AÇILMAQ Get-gedə şər qarışırdı, səhər açılırdı (S.Qədirzadə)
QARMAQARIŞIQ – AYDIN Nizami bu qarmaqarışıq səslər davam etdiyi zaman nə isə Fəxrəddinin qulağına pıçıldadı (M
QARMAQARIŞIQLIQ – ƏMİN-AMANLIQ Bu evə yenicə köçmüşük, hələ qarmaqarışıqlıqdan heç şey tapmaq olmaz. Nədənsə sizin dəstəniz Təbrizə girdiyi gündən bər
QARNITOX – GÖZÜAC Qarnıtox adamla yoldaşlıq eləmək çox asandır, amma gözüacla dolanmaq, yol getmək dəhşətdir
QARŞI – ARXA Baxınız, qarşımı tutmuş bir axın; Güclüdən güclü, dənizdən daşqın (M.Müşfiq); Qız arxası üstə uzanıb kitab oxuyurdu (N
QART – CAVAN Ağır yaralanmış o qart canavar, qəzəblə sıçrayır hey üstümüzə (S.Vurğun); Yaxın gəlin, cavan oğlan (S
QARTLAŞMAQ – CAVANLAŞMAQ Bu sürünün keşiyini çəkən toplan artıq qartlaşmışdı. Qocaların da könlündən cavanlaşmaq keçir
QARTLIQ – CAVANLIQ İtin qartlığı çox pis olur. Kamalın cavanlığına baxma, tanınmış neftçidir (S.Qədirzadə)
QASIRĞA – BÜRKÜ Pozmamışdır vüqarını nə qasırğa, nə tufan (S.Rüstəm); Axşam qaranlığı düşdüyünə baxmayaraq, hava hələ bürkü idi (S
QASIRĞALI – BÜRKÜLÜ Dəniz qasırğalı, dəniz əsəbi; Dağ kimi dalğalar verib əl-ələ (O.Sarıvəlli); Bürkülü iyun günlərinin birini Murad Kür qırağındakı s
QAŞQABAQ – ÜZÜGÜLƏR Xudayar bəy qaşqabaq ilə cavab verdi (C.Məmmədquluzadə); Səməd kişi bizi üzügülər qarşıladı
QATI – DURU Elə et ki, sıyıq qatı yox, duru olsun (“Azərbaycan qadını”). QATI – RƏHMLİ Görürsən? O imiş qatı düşmənim; Onu yandırsam da, haqqım var mə
QATILAŞMAQ – DURULMAQ Az sonra ehtiyat çəninə axan maye qatılaşmağa başladı (Ə.Vəliyev); Qatı maye su qarışdıqca duruldu (Ə
QATILMAQ – DURULMAQ Elə bil birdən-birə onun qanı qatıldı (“Ulduz”); Öpdüm dönə-dönə, sinəmə basdım; Elə bil duruldu ürəyimdə qan (S
QATIŞDIRMAQ – FƏRQLƏNDİRMƏK Zalım oğlu aləmi bir-birinə qatıb, fikirlərin hamısını bir-biri ilə qatışdırıb ki, indi gəl sən, onları bir-birindən fərql
QATİL – GÜNAHSIZ Meşədə, dağda, güd, qanlı qatili güd (S.Rüstəm); Zavallı qadın nahaqdan üç il günahsız müqəssir olmuşdur (S
QATİLLİK – GÜNAHSIZLIQ Onun boynuna üç təqsir sarınmışdı: saxtakarlıq, israfçılıq və qatillik (S.Rəhimov); Günahsızlığı onu bu dəfə o qovğadan xilas e
QATLAMAQ – AÇMAQ Asya süfrənin ucunu qatladı (Mir Cəlal); Bir enlikürək, boy-buxunlu oğlan iclası açdı, danışdı (Mir Cəlal)
QATMAQ – AYIRMAQ Gözəldir, günəşi, ayı səsləyib; Onları da bizim dəstəyə qatmaq (M.Müşfiq); Ayırdı məndən o məhruyi biməqam fələk (S
QAYDA-QANUN – HƏRC-MƏRCLİK Qayda-qanun bilmirdi, basıb yeyirdi (M.İbrahimov); Aranı qarışdırmaq, hərc-mərclik törətmək, dünyanı alt-üst etməkdən başqa
QAYDALI – SƏLİQƏSİZ Bunun oynamağı gözəl və qaydalı idi (S.S.Axundov); Mariana ürəyində bu səliqəsiz arvaddan şikayətlənərək əl-üzünü yumağa getdi (S
QAYDASIZ – SƏLİQƏLİ Təcrübədən bilirik ki, məhsulun qaydasız yığılması kolxoza böyük zərər vurur (V.Əliyev); O da təmiz və səliqəli geyinmişdi (M
QAYIDIŞ – GEDİŞ Müharibə vaxtı Bakıya gəlmişsiniz? İlk qayıdışımdır (Mir Cəlal); Gedişi köksümə çökür odlu dağ; Görüşü qəlbimdə yandırır çıraq (A