ÇƏKİLMƏK – QABARMAQ Dəniz gah qabarır, gah da çəkilir
ÇƏKİŞMƏK – BARIŞMAQ Sözləri düz gəlmədi, çəkişdilər. Barışdı nə qədər ayrı düşənlər (C.Novruz). ÇƏKİŞMƏK – BƏRKİŞMƏK Çəkişməsən, bərkişməzsən (Ata
ÇƏKMƏK – BURAXMAQ Uğur cilovu çəkdi (M.Süleymanzadə); Atın başını buraxdı
ÇƏLİMSİZ – KÖK Bakıdan gələn, çəlimsiz müstəntiqin biri bizi bəzi adamların yanında gözükölgəli etsin (T
ÇƏNLİ – AYDIN Qoynu gah aydın havalı, gah çənli, dumanlı (R.Rza)
ÇƏPƏKİ – DÜZ Yarməmməd çəpəki qovluğa baxdı (M.İbrahimov); Səməd çevrilib düz oturdu (M.İbrahimov)
ÇƏPİNƏ – DÜZÜNƏ ...Ona bir çəpinə baxdım (Mir Cəlal); Tərsinə yox, düzünə otur, qoy camaat səni görsün
ÇƏRƏNÇİ – QARADİNMƏZ Eh, nə çərənçi kişidir (A.Şaiq); Partizanlar xasiyyətcə müxtəlif adamlardır; gülərüz, qaradinməz, çoxdanışan (S
ÇƏRƏNÇİLİK – QARADİNMƏZLİK Çərənçilik nəyə gərək (M.İbrahimov); Onun qaradinməzliyi həmişə hamını əsəbiləşdirirdi (C
ÇƏTİN – RAHAT Ulduzlar sayrışanda; Qəlb qəlbə qarışanda; Çətin olur ayrılmaq; Göz-gözə alışanda (Bayatı); Qoy bir an ürəyim rahat döyünsün; Bu qədər i
ÇƏTİNLƏŞMƏK – ASANLAŞMAQ Düşünürdüm ki, oğlan qəflət qaçıb tramvaya minsə, işim çətinləşəcəkdir (C.Əmirov); Bəxtimizdən oğlanın özü bizim işimizi asan
ÇƏTİNLİK – ASANLIQ Çit bazarı kasadlaşmışdı, ya pul tərəfdən çətinlik çəkirsiniz? (Ə.Haqverdiyev); Düşmən gəldi, asanlıqla bildiyini elədi (Ə
ÇIXIQ – BATIQ Sinəsi batıq, sifəti saralıb, çiyinləri qalxıb (Ə.Haqverdiyev); Ayaz gördü ki, onun geniş alnındakı çıxıq, yanaqlarındakı nazik damarlar
ÇIXIŞ – GİRİŞ Kinoteatrın çıxış və giriş yerləri ayrıdır
ÇIXMAQ – GİRMƏK Zənən hamamı kimi biri girir, biri çıxır (C.Cabbarlı)
ÇILĞIN – SAKİT Külək çox sərt və çılğın idi (M.İbrahimov); Yanvar ayı olduğuna baxmayaraq, hava sakit və mülayim idi (M
ÇILĞINLIQ – DİNCLİK Adamlar dinclik və sakitlik istəyirlər, hərbi çılğınlıq istəmirlər
ÇILPAQ – GEYİMLİ Yalnız buna görə çılpağam çılpaq (S.Rüstəm); Qapı açıldı, cavan və təmiz geyimli bir oğlan içəri girdi (Mir Cəlal)
ÇİÇƏKLƏNMƏK – SOLMAQ Larisanın gülşəni yenə çiçəkləndi (M.Hüseyn); Baharın yaşıl gözəlliyi tez soldu, tez çəkildi (M
ÇİN – YALAN Mənim yuxum çin oldu. C.Bərgüşad. Xanım, hamısı yalandır (S.S.Axundov)
ÇİRKAB – TƏMİZLİK Xirtdəyə qədər çirkab içərisinə getdi (M.Talıbov); Beş adam gələndə heç olmasa bir təmizlik görsün (Mir Cəlal)
ÇİRKİN – SƏLİQƏLİ Tamam bir çox çirkin hərəkət və adətləri mənə tərk etdirdi (S.S.Axundov); O işində də səliqəli idi (C
ÇİRKLİ – TƏMİZ Polislər çarpayının üstünə yığılan çirkli paltarlara baxdıqda qadına dedi (S.Vəliyev); Yorğan-döşək təmizdir (C
ÇİRMƏKLİ – AÇIQ Tüstülü ocaq başında, qolları çirməkli; Paltar yuyur anam (R.Rza); Yaxası açıq oğlan yenə mızıldadı (Mir Cəlal)
ÇİRMƏLƏMƏK – AÇMAQ Qollarını işgüzar adamlar kimi dirsəyinədək çirmələmişdi (S.Qədirzadə); Köynəyinin qolunu açmışdı (“Azərbaycan”)
ÇOCUQ – YAŞLI Siz onu bacarmazsınız, siz hələ çocuqsunuz (C.Cabbarlı); Yaşlı adamdır, onu hər işə göndərməyin
ÇOXALMAQ – AZALMAQ İnsanın iş günü; azalsa da, çoxalsa da; İnsanlığın iş günü bitməyəcək (R.Rza)
ÇOXBİLMİŞ – MAĞMUN Yoldaş Aslan, mən bicəm, amma sən məndən də çoxbilmişsən (M.İbrahimov); O, Allahın mağmunudur (“Ulduz”)
ÇOXDAN – İNDİ Bu yuxunu biz çoxdan eşitmişik (C.Cabbarlı); Görəsən indi də qarğı danışarmı, ona əfsanə desək (R
ÇOXLU – AZ Məhsuldarlığı artırmaq, çoxlu var qazanmaq haqqında az iş görmüşük (Ə.Vəliyev)
ÇOXLUQ – AZLIQ Məhsulun çoxluğu, azlığı bizdən asılıdır (M.İbrahimov)
ÇOXMƏNALI – TƏKMƏNALI Sözlər təkmənalı və ya çoxmənalı olur. “Müasir Azərbaycan dili”
ÇOXU – AZI Gecənin çoxu gedib azı qalmışdı (S.Qədirzadə)
ÇÖKƏK – DÜZ Öz yurdlarına, gözəl Borçalı çökəyinə qayıdırlar (F.Kərimzadə); Dağında, düzündə bitməyəydi qaratikan kolu (R
ÇÖKMƏK – QALXMAQ Kürün üstünə qaranlıq çökmüşdü (İ.Şıxlı); Bulud göyə qalxmışdı (İ.Şıxlı)
ÇÖKÜK – QABARIQ Çökük ovurduna bax, gör üzün nə vəziyyətə düşür. Supərisi qızılı saçları ilə qabarıq sinəsini örtdü (“Azərbaycan”)
ÇÖL – İÇ Çölüm özgəni yandırır, içim özümü (Anar). ÇÖL – İÇƏRİ Çölün aləmi yandırır, içərin özünü (Ə
ÇÖRƏKLİ – QƏDDAR Gözəllikləri səbəbinə onları çörəkli adamlar almışlar (M.S.Ordubadi); Qəddar, qaniçən adamdır (M
ÇUXUR – DÜZ Mən özümü çuxur bir yerə verib dayandım (M.Talıbov); Dərə əlvan, çəmən əlvan, düz əlvan.
ÇÜRÜK – SAF Xəstənin yastığı yanında bir tərəfi çürük nar gördüm (Mir Cəlal); Boşqablara böyük, saf, şirin narlar, sarı armud, üzüm qalanmışdı (Mir Cə
ÇÜRÜMƏK – SAFLAŞMAQ Deməli, biz çürümüşük, hə? (M.İbrahimov); Bu nəcib hisslər daim təkmilləşmədə, gözəlləşmədə, saflaşmadadır (Mir Cəlal)
DABANBASARAQ – YAVAŞ Atları dabanbasaraq çapdılar (İ.Şıxlı); Adamlar küçədə yavaş hərəkət edirdilər
DADANMAQ – YADIRĞAMAQ Görünür, tülkü toyuqlara dadanıb. Nahaq yerə adam hərbi qulluqdan-zaddan yadırğayır (Ə
DADANMIŞ – TAMARZI Tamarzıdan kəs, dadanmışa ver (Ata. sözü)
DADLANMAQ – ACILAŞMAQ Qar dağa çıxar, dadlanar (Ata. sözü); İstidən kərə çox tez acılaşır (“İzahlı lüğət”)
DADLI – ACI Onun balı çox dadlıdır (S.S.Axundov); Mümkün deyil ki, kişi sənə görə, sənə acı söz deməyə (N
DADSIZ – ŞİRİN Dadsız ömrü nə eylərdim? Əzəldən (Ə.Cavad); O gözlərini yumacaq dərin və şirin bir xəyala dalmışdı (S
DADSIZLIQ – ŞİRİNLİK Xörəyin dadsızlığı iştah küsdürür. Dilində də qəribə bir şirinlik var (S.Qədirzadə)
DAĞ – DƏRƏ Dağ dərəyə, dərə dağa bağlıdır (H.Hüseynzadə). DAĞ – DÜZ Dağlar açar sinəsini selilə; Düzlər yayır mahnısını yelilə (H
DAĞILIŞMAQ – YIĞIŞMAQ Biz dağılışmaq üçün sizi gözləyirdik (C.Cabbarlı); Bütün Təbriz tamaşalarına yığışmışdı (M