(Oğuz) yabanı ağac adı. – Uşaxlar çatdağannan oyuncax qayrıllar
(Zəngilan) saqqız ağacının meyvəsi. – Bizim çox çatdaquşumuz var
(Qazax) dalaq xəstəliyi. – Uşaxda görörsən kin, çatdalax olor
çatığı çatmax: (Basarkeçər) odunu, təzəyi baş-başa, uc-uca qoymaq. – Təndirə kərmələri çatığı çat ki, yaxşı yansın
çatıx almax: (Ağcabədi) azacıq dincəlmək, istirahət etmək, yorğunluğunu almaq. – Yasdı yolda atdan düşüf bir əz çatığ aldıx, sora getdix ◊ Çatıx vermə
(Cəbrayıl) çatı ilə bağlamaq. – Bızavı çatıla pambığa girməsin
(Dərbənd) kotana qoşulan əlavə heyvanların boyunduruğunu əvvəlki heyvanların boyunduruğuna birləşdirən taxta parçası
I (İmişli, Yevlax) ip. – Çatmeyi ver, çualları çatım (Yevlax) II (Cəbrayıl, Çənbərək, Gədəbəy, İmişli, Şahbuz, Tovuz, Zəngilan) baş-başa bağlanmış üç
(Salyan, Yardımlı) bax çatmax I
I (Basarkeçər, Çənbərək) yandırmaq, qalamaq. – Ojağı çatmışam, qazanı gəti (Çənbərək) II (İmişli, Yevlax, Zəngibasar) 1
(Gəncə, Xanlar) qoyun budunun uc hissəsində qarmaq keçirilən yer. – Qoyunu kəsif çatmakeçənnən asıf soyullar (Gəncə)
(Cəbrayıl, Meğri, Zəngilan) 1. çalışmaq, əlləşmək (Meğri). – Canəli çavı:r onnan ötrü ki, bir bölüx’ külfəti var 2
(Zaqatala) bayquş
(Böyük Qarakilsə, Goranboy, Qazax, Ordubad, Salyan, Yevlax) əqrəb. – Həsəni çayan çaldı (Ordubad); – Çayan adamı vuror (Qazax); – Çayan göyülün tüşman
(İsmayıllı, Oğuz) quş adı. – Çaydaçapan kimi çox tullanub düşmə (İsmayıllı)
(Şəki) su çıxan yerdə əmələ gələn kiçik göl. – Çayıl var qışdağın ayağında, horda çimillər
(Gədəbəy, Mingəçevir, Yardımlı) çay içmək. – Ay Həsən, gəl bir çayla (Gədəbəy); – Gəlsənə, gedəx’ bir çaylıyax (Tərtər)
(Qazax) sınıqsökük. – Çaynax-çoynax bir haraveydı, onun da oxu qırıldı
(Ağdam, Qazax, Oğuz) 1. çay dəmləmək üçün istifadə edilən ətirli ot (Ağdam, Oğuz) 2. quru çay (Qazax, Zaqatala)
(Ağdam, Bakı, Salyan) bax çayriz. – Çayrız sındı, çay dağıldı (Bakı)
(Lənkəran, Salyan, Şamaxı) çay qabı. – Çayrizə çay tök (Lənkəran); – O çayı tök çayrizə (Şamaxı)
çeçin gəlməx’: (Cəbrayıl) qəribə gəlmək, təəccüblü görünmək. – Sizə çeçin gəlir?
(Qarakilsə) dincə qoyulmuş yer
(Oğuz) qabaq, düyü və qoz ləpəsindən hazırlanan xörək adı. – Qavağı soyuf tökürəm suya, bişənnən so:ra düyünü tökürəm, üzünnən bir boşqaf həlimini alı
(Şəki) cır tut ağacı. – Qalan çekillərin hamısıını qırsan, üş günnüx’ yarpağ olar
(Meğri) bir qədər, azacıq. – Əzəllər bir çeltə nəfdən ötrü şorta-şorta Ordubada gedərdıx
(Şəki) dəstə. – Axşamdı, hələ bi çəngə də ot bişməmişəm mallara
(Şəki, Zaqatala) paltarasan. – Paltınımı hordan, çengəldən asıf keşdim içəri (Şəki)
(Şəki) həyasız. – Ho çengini hardan taniyisən?
(Cəbrayıl, Ordubad, Qarakilsə, Lerik, Salyan, Şərur) çəp. – Gözü çer olanda əyri görür (Şərur)
( Göyçay) bax çer
(Şəki) cücərmək. – Sudan çıxannan sora toxumu ta: ki gözdü:rüx’ o çertir, çertənnən sora aparıf səpirix’
(Şəki) quş tutmaq üçün at tükündən düzəldilmiş cələ. – Qışda çertmə qururdu ağaşdərin altında uşaxlar, quş tutüydülər
I (Ordubad) xışla yumşaldılmış (torpaq). – Qalxoççılar həmməşə taxılı çeş torpağa səpillər II (Qax) milçək sürfəsi
(Dərbənd) kisə. – Üç çeşal buğda apardım değirmana
(Basarkeçər) səhər sağına
(Zaqatala) çəpgöz. – Çeşi Məryəm bayax havurdeydı
(Meğri) burunun üstü. – Qoyunin çeşmeyinnən qan aldi dayim
I (İmişli, Lənkəran) 1. göz (evə aiddir). – Bı il iki çeşmə öy tikmişuğ 2. göz (balıq torunda). – Torun çeşməsi dağılıb, iplik gəti düzəldəg II (Ordub
(Gədəbəy, Qazax, Lerik, Yardımlı, Sabirabad, Şamaxı, Şəmkir, Şuşa) 1. şəkil, surət (Qazax, Sabirabad, Şəmkir)
(Meğri) sürünün səhər tezdən 2 saat müddətində otladığı vaxt, dövr
(Cəbrayıl, Böyük Qarakilsə, Qarakilsə, Qazax, Mingəçevir) günorta. – Gün çeşdə qalxıf (Qazax); – Laf çeşt olanda işə gə:rsən da: (Mingəçevir); – Gün ç
I (Borçalı, Kəlbəcər, Qazax, Qəbələ, Mingəçevir, Şahbuz, Şəki) 1. bataqlıq (Borçalı, Kəlbəcər, Qazax, Qəbələ)
(Başkeçid, Borçalı, Çənbərək, Gəncə, Goranboy, Tovuz) çoxlu çeyil (b a x II) bitən yer. – Həməşə su qaynıyan yer çeyilliy olar (Borçalı); – Buralar çe
(Dərbənd) hədik
(Oğuz) çoxdanışan, çərənçi ◊ Çeynətükürrüy iləmağ – çox danışmaq, çərənçilik etmək. – Əli, çeynətükürrüy iləmə, əl çək
(Əli Bayramlı) çəpgöz
(Biləsuvar) lovğalanmaq. – Adam varrı olanda çox çeysimməz
(Qazax) özünü çəkmək. – Çezilməx’ yaxşı döy
(Oğuz) xətkeş