(Ağdam) hər işlə maraqlanan, hər işə qarışan Dümüy eləməx’ (Naxçıvan) – baş qarışdırmaq, məşğul etmək
(Gəncə, Şəki) bax dümbül III. – Ho dünbül at hamıdan bərk qaçır (Şəki); – Bizim dünbül camışın südü çox yağlıdı (Oğuz)
(Daşkəsən, Gədəbəy) günün isti vaxtında malın toplaşdığı sərin yer. – Orda mal dünəyə yığıleydi (Daşkəsən); – Malı dünəydən yellə çaya sarı (Gədəbəy)
(Zaqatala) kötük. – Ayağım düngə ilişdi, yıxıldım
(Şamaxı) qaramalın bel sütununda olan tük zolağı. – Bu inəyin düngəsi balacadi
(Zaqatala) bax döngələmək. – Əli sözünü düngələdi
(Bolnisi) quda
(Zəngibasar) ağıldankəm
(Şəki) kiçik ipək bağlaması. – Dünya saf, təmiz ipəx’dən olur
(Şəki) qoz ağacının zoğundan düzəldilən oyuncaq (zoğun içinin özəyi çıxarılır və içinə kağız qoyulub atılır)
(Qazax) dümdüz
(Qazax) xəncər qınının üstündə olan xırda çıxıntılar. – Dürcəyi çox olan xəncər xoşə:ləndi
(Şamaxı) 1. xırda parça qırıntıları 2. pal-paltar. – Dürdügünü bura gəti
I (Şuşa) təbil çubuğu. – Bu çox yaxşı dürədi II (Şuşa) 1. qırmanc, qamçı. – Ata bir dürə çəkdim, sıçradı 2
(Borçalı) bax dərədöymə
(Oğuz) bax dərədöymə. – Dürədürmə oynıyıv, bu günə salıv özünü
(Qazax) tənbəl
(Şamaxı) kəlağayı topu, topası. – Dədəm bir dürgə mal satdı
(İmişli, Lerik, Şamaxı, Ucar) toplamaq, dəstələmək, bükmək. – Kəlağayını dürgələməy çox hasatdı (Şamaxı); – Yuxaları dürgələdim, bükdüm dəsmala (Ucar)
(Şamaxı) bükülmüş, dəstələnmiş, toplanmış. – Adə, ged öydən o dürgələmmiş kəlağayını gəti, gəl
(Ağdam, Naxçıvan) kişi üçün ikiüzlü, naxışlı gecə papağı. – Ay qız, düriyəni gəti
(Şəki) bağlama, boğca. – Qoltuğunda bi dürmex’ şeynən getdi
(Cəbrayıl, Çənbərək, Gəncə, Qazax, Mingəçevir, Naxçıvan, Oğuz, Şəmkir, Şərur) arasına yağ və ya pendir qoyulmuş çörək, yuxa
(Gəncə, Naxçıvan) dürmək düzəltmək. – Əcəb təzə pənirdi, biriki tikə dürməx’lə (Naxçıvan)
(İmişli) bağlamaq, düyünləmək. – Mı:y bırdan dür, açılmasun
(İmişli, Oğuz, Şəki) bükmək, qatlamaq. – Otu dürmələ doldur buxariyə, küləx’ girməsin; – Kağızı dürmələ götü; – Arvad gərəx’ tezzən balağın dürməliyə,
I (Qarakilsə, Naxçıvan) bax dürəx’. – İtı͂:z də:sən dürrəx’di (Qarakilsə); – Dürrəx’ Alqulu də:llər ona (Naxçıvan) II (Naxçıvan) arıq
(Tovuz) məhsuldar, bol məhsullu. – Hələlix’də bizim bağdan dürrü bağ yoxdu
(Ordubad) baş örtüyü. – Bizdə başa örtülən şeyə düryə deyillər
(Ağdam, Ağdaş, Qarakilsə, Laçın) külüng. – Qulu, o düsəri burə:ti (Ağdam)
(Bakı) hər iki tərəfi iti mismar, mıx. – Çöregçilərçün iki dana teknə qayrəcegdüg, düşəriçün uşağ göndərdim, tapbadı
(Zaqatala) yuxu, röya. – Axşam bir yaxşı düş gördüm
(Gəncə, Oğuz) bax duşbalan. – Aşı kəpgirnən qazannan alıb düşbalana tökürüx’ (Oğuz)
(Bakı) qulplu uzun dərin qab (sulu xörək üçün). – Düşbərəxuri tez ol gəti, qonağlar acınnan qırıldı
(Göyçay) yüngülxasiyyət
(Şəki) hədiyyə
(Qazax) əməkgününə düşən pay. – Bıldır mənim düşərim çoxuydu
(Naxçıvan) 1. zəifləmək, əldən düşmək, qocalıb əldən düşmək. – Yatalax yazığı yaman düşgünnədi 2. yoxsullaşmaq, kasıblamaq
(Şəki) pinti, səliqəsiz. – Düşiy adam hər yerdə bilinər
(Ağdaş) azmış, sahibsiz (heyvan). – Bizdə bir düşmə kəl var
(Göyçay) aşpaz
(Naxçıvan) vaxtı tamam olmamış, yarımcaq salınan uşaq. – Leylanın uşağı da düşühdü
(Cəbrayıl, Kürdəmir, Mingəçevir, Ucar) yersiz söz danışan, yüngülxasiyyət. – Adam gərək düşük olmasın (Kürdəmir); – Əkbər düşüy uşaxdı (Ucar); – Onnan
(Şəki) uyğun gəlmək, yaramaq. – Məsəl, diyirəm, habı haçar ho qufula düşünüşür
(Zaqatala) bax dəpbülüm. – O adam nə dütdülümdü?
(Zaqatala) yüngülxasiyyətlilik. – Mən o adamın dütdülümlüyün görürəm
(Naxçıvan) əyri xiyar
(Oğuz) bax duy. – Düysən, heş bir şey başa düşmürsən
I (Ağcabədi, Bolnisi) 1. baltanın küpü (Ağcabədi). – Odun yaranda pazı balta: n düydüsüynən vururux 2
I (İrəvan) cəftə keçirilən halqa. – Ay usta, bizim sandığa bir düymə çal II (Bərdə) başı yumru mıx. – Bazara gedirsən, bir az düymə al