(Qazax) ilmək. – Köynəyin düyməkeçəni xırdo:lar
(Basarkeçər) bax döğmənc. – Savahnan düymənc yeəndə adam gej ajır
(Ordubad) üzəri tor kimi nöqtəli baş yaylığı. – Şəmil Fatmıya bir düyüd aldı
(Qafan) sapa düzülmüş qoz ləpəsi. – Mənim iki düzam var
(Meğri) birbaşa, düz. – Atdar geder otder, düzbirimə qayıder, gəler tövliyə
(Şəmkir) əkinləri ayaqlayıb tələf etmək, korlamaq. – Ziyankarın yurdu küllü-küf olsun, bi:l bosdanımı düzdədi, məni borşdu saldı
(Qazax) qırılmaq, tələf olmaq, məhv olmaq. – Səni görüm düzdənəsəη
(Göyçay) gəlin ilk dəfə ata evinə qonaq gedərkən valideynləri tərəfindən verilən hədiyyə
(Başkeçid, Borçalı) zərərsiz (adam). – Səlimxan düzən adamdı (Borçalı)
(Tovuz) açıq yer, düzəngah, çöl. – Düzəngidə taxıl yaxşı pitir
(Ağdam, Bakı, Şamaxı) düz, açıq. – Nə eşidifsı:z, düznəquli deyin (Ağdam). Ee
(Tərtər) düzünə, düz. – Əhmət düzətayı adamdi; – Əhbər düzətayı danışır
(Quba) sapa düzülmüş qax. – Qısa düzmə hazırra
(Qarakilsə) bax ejəşməx’
(Bakı) bax ejga:n
(Zəngilan) əzab, əziyyət. – Allax ecirı͂: artısın
(Basarkeçər) deyinmək
(Cəbrayıl, Zəngilan) sözləşmək, deyişmək. – Sə:rdən bəri nə ediləşirsı͂:z, tay qutarmıyassı͂:z? (Cəbrayıl)
(Gədəbəy) bax evdirməx’
(Gədəbəy) heyvanın öz balası üçün döşündə qısıb saxladığı süd. – A:z, o eğinti: mağə:ti, qatem südə pişrem
(Gədəbəy) tuluq. – Eğmədəqi şor na xarta olu, ay arvad
(Gədəbəy) qorxmaq, ehtiyat etmək. – Nədən eğməneysiη, oğul, heş zad yoxdu orda
ehnaz olmax: (Salyan) nasazlamaq. – Əliyağa, diyəsən, ehnaz olub
(Oğuz) şərf
(Qazax) bax eğinti. – Dünənnəri maral inəyin e:intisini işdim, gözdərimə işıx gəldi
(Ağdam, Şuşa) mübahisə etmək. – Niyə ejəşirsiηiz, ə:, ta: bəs döymü? (Ağdam); – Axşamatan peşəsi mənnən ejəşməx’di, ayrı işi-zadı yoxdu gədənin (Şuşa)
(Gədəbəy, Qazax) bax ejgan. – Ejgahan olanda deyeydiη, munu maηa dana! – Ejgahan vaxdı gəl (Qazax); – Mən saηa ejgahan vaxt hardan tapem kın, qutarasa
(İsmayıllı) bax ejga:nnıx
(Gədəbəy) bax ejga:nnıx ◊ Ejgahannığa çıxmaq – asudəliyə çıxmaq. – Elə ki, ejgahannığa çıxdı, işim düzəldi; – Sən ejgahannıxdan dəm vuroysuη, nə:zey m
(Oğuz) işsiz, boş, bikar
(Gədəbəy, Qax, Mingəçevir, Şəki) bax ejgan. – Ejga:n adamsan, get gəti (Qax); – Bir ejga:n vaxtdə:lərsiη, gaflaşarıx, indi incimə:nən çöle:dirəm (Gədə
(Gədəbəy, Şəki) asudəlik, işsizlik, bikarçılıq. – Ejga:nnıxda hər işi iras tutmağ olar (Gədəbəy); – Ejga:nnıxdı hələ ki (Şəki)
(Zaqatala) bax ejga:n
(Borçalı) bax ediləməx’. – Bu xartan çox ejiliyif baş-beynimi töx’mə
(Gədəbəy, Qazax) dərd, qəm, kədər. – Heç işdahım yoxdu, elə munu da canımın ejirinnən yi:rəm (Qazax); – Ejiriηnen ölöyrüm, yatammeyrım zavahtannan, el
(Çənbərək) sakitləşdirmək. – Bu çağıyı ejlit, əηər-çiηər yoxkan sənəyi doldurum; – Ana, uşağı ejlit, suyeydim gəlim
(Salyan) yaşlı. – Asyə:n qızı öyün işdərin ekəs arvaddar kimi aparır
(Ağcabədi, Tərtər) əkiz doğulmuş uşaqlardan hər biri. – Xuduş ekiztaydı (Ağcabədi)
(Ağdam) köçəri
(Zaqatala) heyva mürəbbəsi. – Ləzətdi elçar döyülmü?
(Ağsu) hamısı. – Bizim kəndin elçari belə danışır
(Lənkəran) toydan bir neçə gün sonra oğlan evindən qız evinə göndərilən plov
(Bakı, İmişli, Kürdəmir) elə. – Elənçig işə qol qoymağ olmaz (Kürdəmir); – Elənçig adamnan yoldaş olma (İmişli)
(Bakı) bax elat
(Zəngibasar) yaxşılıq. – Eybi yoxdu, eli: itirən bəlasın bulacaxdı
(Ağdərə) uşaq oyunu adı
(Qazax) qaldırmaq
(Cəlilabad, Göyçay) bax elliy. – Də:nə yaxın saçax ellig qaralır (Göyçay)
(Sabirabad) hamı, hamı birdən, böyükdən kiçiyə qədər
I (Salyan) bütünlüklə, tamamilə. – Bağımızın elligin yığasan, on eşig <yeşik> üzüm olmaz II (Salyan) el