DÜŞMƏK – ÇIXMAQ Dünya nərdivandır, biri çıxır, biri düşür (Ata. sözü).
DÜŞMƏK – QABARMAQ Yenicə çırtlayan günəşin ilk şüaları onların üstünə düşmüşdü (Ə.Məmmədxanlı); Hər dəfə nəfəs aldıqca sinəsi körük kimi qabarırdı (İ.Şıxlı).
DÜŞMƏK – MİNMƏK Minirsən mən minəndə, düşürsən mən düşəndə (S.Rüstəm).