DÜŞMƏK

DÜŞMƏK – ÇIXMAQ Dünya nərdivandır, biri çıxır, biri düşür (Ata. sözü).

DÜŞMƏK – QABARMAQ Yenicə çırtlayan günəşin ilk şüaları onların üstünə düşmüşdü (Ə.Məmmədxanlı); Hər dəfə nəfəs aldıqca sinəsi körük kimi qabarırdı (İ.Şıxlı).

DÜŞMƏK – MİNMƏK Minirsən mən minəndə, düşürsən mən düşəndə (S.Rüstəm).

DÜŞKÜN
DÜŞMƏN

Digər lüğətlərdə