NAMUSLU

sif. Abırlı, ismətli, əxlaqlı, qeyrətli, mənəviyyatca təmiz.
[Anaxanım] namuslu və çalışqan bir qadın idi. A.Şaiq.
[Dürrə] bilirdi ki, adaxlısı təmiz və namuslu adamdır. S.Vəliyev.

// Təmiz, vicdanlı, düz. Namuslu adam.
– Məşədi sadəürəkli, səmimi və son dərəcə namuslu bir oğlan idi. M.Hüseyn.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • NAMUSLU NAMUSLU, İFFƏTLİ, İSMƏTLİ [Məlikməmməd:] Sənin kimi iffətli, ismətli, namuslu qıza Allah özü qeyb xəzinəsindən yetirəcəkdir (R
  • NAMUSLU ismətli — bəkarətli — həyalı — abırlı — arlı — vicdanlı — qeyrətli
  • NAMUSLU insaflı — səmimi — sədaqətli
  • NAMUSLU təmiz — doğru

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • NAMUSLU NAMUSLU – HƏYASIZ Ağıllı və namuslu adamlar bu böhtanlara inanmazlar (M.İbrahimov); Bıyy, nə həyasız kişidir, içəriyə niyə baxır? (M
NAMUS
NAMUSSUZ

Digər lüğətlərdə

аге́нтский биллио́нный впя́литься как бы не та́к обсле́доваться сообра́зно со фумига́нты щитови́дно дьячо́к зверу́шечий исполосо́вываться откома́ндоваться па́мятовать смека́листость чревовеща́тель чибыш classific finger-hole office-holder paleolithic parametric powder room Reuben предпочтительно согласоваться