NAQİS

sif. [ ər. ]
1. Tam və mükəmməl olmayan, yarımçıq, natamam, əskik. Naqis kitab. Naqis məktub.
– Çağırdı yarımı əğyar, qaldı ülfəti naqis. S.Ə.Şirvani.

2. Eyib və qüsuru olan; nöqsanlı, eyibli, qüsurlu.
Cahangir ağa zəif iradəli, naqis ağıllı, düşkün fikirli bir adam idi. Ə.Vəliyev.

□ Naqis etmək – nöqsanlı etmək, şikəst etmək.
[Həsən ağa:] Hüsnü xanım mənə yalvararaq: – Nə üçün məni naqis edirsən? – dedi. M.S.Ordubadi.

3. riyaz. köhn. Çıxma əməli.
Beş naqis iki – elər üç.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • NAQİS naqis bax 1. əskik; 2. nöqsanlı
  • NAQİS qüsurlu — nöqsanlı — eyibli — anormal — yarımçıq

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • NAQİS NAQİS – KAMİL Bu yaşa gəlmişəm, məndən bir pis söz, bəd hərəkət, naqis əməl görməmisiniz və eşitməmisiniz (Ə
NAQİLLİK
NAQİSLİK

Digər lüğətlərdə

анатоми́ровать веста́лка гауле́йтер нефтегазодобы́тчик отде́льный попи́сывать прилежа́щий суме́ть нахло́пать отпо́рный шутки пло́хи козей barley-bree directing-gun exigible homodynamy inscribe jinx northering pur sang roughage square knot wormseed альпака хозяйничать