Heyvanın belinə yağır deyiblər. Sonra beldə yəhərin sürtüb açdığı yara da yağır adlanıb. Güman ki, yağır və sağrı sözləri tarixi baxımdan eyni söz olub. Yağır dərinin sürtülməsi nəticəsində əmələ gələn yaraya deyilir. İkinci yozum da mümkündür: bir sıra türk dillərində yağır sözü caur kimi işlədilir. Caur isə “su” (maye) anlamı ilə bağlıdır. Əgər belədirsə, onda caur yaradan süzülən maye kimi də başa düşülə bilər. Başqa yozum da ola bilər:
1. Söz yarağ kimi olub (atın bel yarası), sonra səslərin yerdəyişməsi nəticəsində yağır formasını kəsb edib.
2. Söz yarıq kimi olub (yarılmaq feili ilə bağlıdır) və forma dəyişmələrinə məruz qalıb. Mübahisəlidir. Mənbələrdə gəriş (xolka) sözü də var: heyvanın boynu ilə belin ön hissəsini birləşdirən yerə deyilir. Deyim də olub: “gəriş yağırı oğula qalar” (не заживает). Yağır olmuş ata “gərişəgü at” deyiblər.Yaqrını sözü “sağrı” anlamında da qeydə alınıb. Özbək dilində yağır və bel sözləri sinonim kimi işlədilir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
