ŞƏNDİR

sif. dan. Yavan, yağsız (çox zaman “şəndir-şündür” şəklində işlənir). Şəndir ət.
– Fəqir-füqəra, əlsiz-ayaqsızlar, yoxsullar, dilənçilər gəlib, sədəqə istədikdə min cür danlaqdan sonra, ağalar qoyunun sürsümük və şəndir-şündüründən verib rədd edərdilər. H.Sarabski.

Etimologiya

  • ŞƏNDİR Farsca əsli “çəndər”dir. Ətdə kəndirə (əzələyə) bənzər hissəyə deyirlər. Bakı dialektində “пах” mənasında işlədilir
ŞƏNBƏ
ŞƏNLƏNDİRİLMƏ

Digər lüğətlərdə