is.
1. Sirkənin, abqoranın və s.-nin üzərinə yığılan çirkli qəliz maye qatı.
2. İçində su qaynadılan qabların dibində və divarlarında daşlaşan, həll olmayan duzlar çöküntüsü. Buxar qazanından ərpi təmizlədilər. Çaydan ərp bağlayıb.
3. Daranarkən başdan tökülən kəpək, qovaq. Darağın dibi ərplə doludur.
4. Dişlərin dibində əmələ gələn çöküntü. Dişi ərp tutub.
// Bəzi boğaz xəstəliklərində əsnək üzərində əmələ gələn sərt pərdə. Xəstənin əsnəyi qızarır və şişir, bozumtul ağ rəngli ərp əmələ gəlir.
