1. k.t. Torpaqda kotanın və ya başqa alətin açdığı dərin iz, zolaq. Tarlalar şırımlarla suvarılır.
– Gülşən dayanıb traktorun səsinə qulaq asır, çevirdiyi torpağa, açdığı şırımlara tamaşa edirdi.
Şumlanan düzlərə baxıram, odur; Uzanır çöl boyu ağ-ağ şırımlar.
2. məc. Zolaq, xətt, tikiş yeri, çapıq yeri. Üz-gözündə şırım görünür.
