1. Şaqqıltı səsi çıxarmaq.
Dağların başında gurultu güclənir, ildırım şaqqıldayır, yeri-yurdu tərpədirdi.
Göy gurultusu … qulaqbatıran bir dəhşətlə şaqqıldayırdı.
2. Çatırdamaq, çırtıldamaq, şaq-şaq səs çıxarmaq.
Sübhün həzin küləyi yaşıl yarpaqları bir-birinə vurub şaqqıldadırdı.
Kəhrəbadan seçilməz alxımlar nəzərində; Ağzında şaqqıldayıb hər giləsi bal dadar.
Üzüm nə üzüm! Şəkər kimi şaqqıldayır, diş vuran kimi qana keçir.
3. Tərpəndikcə, bir-birinə dəydikcə şaqqıltı səsi çıxar(t)maq (bədən sümükləri haqqında).
[Dərviş:] Canımda bir uçunma peyda oldu, dişlərim şaqqıldamağa az qaldı, canıma yanğı düşdü.
[İlyas:] Tərlanın boynu şaqqıldadı. O, yanakı sıçrayıb sıldırım qırağıyla çaparaq, enişə doğru getdi.
4. Şaqqanaq çəkib gülmək, qəhqəhə ilə gülmək.
Məşədibəy şaqqıldayıb güldü və yumurtanı əlinə aldı.
Nəriman əmi … əllərini bir-birinə vuraraq bərkdən şaqqıldadı.
5. Cəh-cəh vurmaq, cəh-cəhlə ötmək, oxumaq.
Meyvəlidir ormanında ağaclar; Şaqqıldayır qırqovullar, turaclar.