ÖVC1
f. 1) səyyarələrin mərkəzdən ən uzaq nöqtəsi; 2) səsin ən yüksək dərəcəyə qaldırılması; zil; 3) m. hər şeyin son, ən yüksək nöqtəsi.
ÖVC2
f. intiqam, qisas.
ÖVC1
f. 1) səyyarələrin mərkəzdən ən uzaq nöqtəsi; 2) səsin ən yüksək dərəcəyə qaldırılması; zil; 3) m. hər şeyin son, ən yüksək nöqtəsi.
ÖVC2
f. intiqam, qisas.
[ər.] сущ. клас. виридалай кьакьан нукьта; // övci-fəza цавун виридалай кьакьан нукьта; övc atmaq буй вегьин, чӀехи хьун; övc etmək (eləmək) артух хьу
Tam oxu »сущ. устар. наивысшая точка чего-л. Övci fəzada высоко в небе; övc atmaq см. övc etmək (eləmək); övc etmək (eləmək) расти, вырасти: 1
Tam oxu »is. [ər.] klas. Ən uca nöqtə. □ Övci-fəza, övci-fələk – göyün, fəzanın ən yüksək nöqtəsi. Övci-fəzadə görərək bayquşu; Səhnədə çaqqıllayıram imdi mən
Tam oxu »