(Bakı) mübahisə. – Dalayımız tüşmişdi onnan Dalay vermək (Şamaxı) – aldatmaq, azdırmaq
(Meğri) bir işi səliqəsiz, başdansovdu yerinə yetirmək. – Dəlley Əhmət başı dalazdıyan kimin, sən də biçəneyi dalazdıyırsan
(Ağdam) pəncərə sürgüsü
(Qarakilsə, Şamaxı) könülsüz yemək. – Ə, niyə dalbınırsan, əməllibaşdı ye dayna (Qarakilsə)
I (Bakı, Kürdəmir, Oğuz) gizli, məxfi yer. – Pılım daldadadı (Bakı) II (Bakı, Füzüli, Göyçay, Kürdəmir, Qax, Mingəçevir) külək, yağış, gün tutmayan ye
(Bakı) xəlvət, gizli. – Dalda-damada cürbəcür işdər görirsən, heş kəsin xəbəri yox
(Füzuli) arxalanmaq. – Adam adama daldalammasa, nə:lazım?
(Füzuli) külək, yağış tutmayan yer. – Özünə daldalığ qa:rıv, oturuv içində
(Çənbərək) bax dalda II. – Malçının bağı daldaydadı, onö:rə da meyvəni küləx’ töx’mür
I (Barana, Qazax) bax dalda I. – Uşaxlar putaxların arasında daldey yer axtarırdı (Barana) II (Gəncə, Qazax, Şəmkir) bax dalda II
(Ordubad) boşqab
(Quba) yöndəmsiz. – Unun bir daləngəvaz uğli var
(Cənubi Azərbaycan) dalğın. – Əhmədi çox dalığ gördüm
(Tərtər) qara reyhan
(Masallı, Salyan) ardınca, dalınca. – Məmmədin dalısürə biz getdük (Salyan); – Ayrısının dalısürə danışmo:uz (Masallı)
I (Şuşa) quşun ən gec uçan balası. – Sənin bu qızıl quşun dallamadı II (Salyan) çılpaq, lüt. – Hər ikisin dallama öydən çıxartdım
(İmişli) budamaq, ağacın budaqlarını kəsmək. – Bı ağajdarı da dalla
(Salyan) müavin, köməkçi. – Sədrin dallığı sözümüzü diməyə imkan vermədi
(Salyan) müdafiəçi. – Ona batmağ olmaz, dallığçısı çoxdu
(Salyan) yalmanmaq. – Pişig dalmanır, diyəsən qonağımız gələcəg
(İmişli) bax dalbımmax. – Qoynu buraxın, koldan-kosdan dalmansın
I (Füzuli) bax dalbımmax. – Heyvanı qoy dalmınsın II (Çənbərək) 1. əziyyət çəkmək. – Əlim çatmır, ünün yetmir, bir həfdədi dalmınıram 2
(Gəncə) çardaq, talvar
(Ordubad) bax davla. – Dalvanı görür, kəx’lix’ yaxın gəlir
(Kəlbəcər) bax dalbımmax. – Vərvəvər dalvınır
(Gəncə) plov üçün iri və dərin saxsı qab; dövrə. – Dalyar sındı
I (Kürdəmir, Quba, Ordubad) tavan. – Evin damı qutarmıyıb (Ordubad) II (Gəncə, Göyçay, Karvansaray, Kürdəmir, Qazax, Sabirabad, Salyan, Şəki, Şəmkir,
(Quba) kürəkən. – Cəfərin damadı naxuşdu
damağ eləməg: (İsmayıllı) dincəlmək, istirahət etmək. – Lap yoruldum, gə bir az damağ eliyək
(Salyan) gözəl, yaraşıqlı. – Mətləbin kiçik qızı çox damağlı uşaxdı
(Qarakilsə) kefi kök; – kefli. – Heş belə şey olmamışdı, gördüm gədə damaxlı gəlip evə, ta: üsdün vırmadım
(Qazax, Tovuz) kefsiz. – Vəzir, gözümə damaxoş də:rsən (Qazax); – Niyə damaxoş durmusaη (Tovuz)
(Göyçay) bitki kökü
(İmişli) özbaşına qanaxma
(Salyan) çürümək, yaxşı üyüşməmək. – Qatığı damar vırıb, su: çıxıb üzünə
(Cəbrayıl, Füzuli, İmişli, Kürdəmir, Mingəçevir, Tərtər) qatıq mayası. – Damazdığı at, üstün basdır, qatığ olacax (Kürdəmir); – Damazdığı atıllar pişm
(Göyçay, İmişli) bax damazdıx. – Arvad qatıx çalanda damazzığı az salmışdı, ona görə qatığı yaxşı tutmamışdı (Göyçay)
(Salyan) balıq saxlamaq üçün düzəldilən hovuz. – Dambada çoxlu balığ var
(Ağdaş, Şəki) küsəyən, dəymədüşər. – Almırad dambaduzun biridi (Ağdaş); – Dambaduz tex inciyən adama diyillər (Şəki)
(Başkeçid) tənbəl
(Ağbaba, Bərdə, Goranboy, Hamamlı, İmişli, Kürdəmir, Qazax, Oğuz, Tovuz) lovğa, ədabaz. – Əli yaman dambat uşaxdı (Ağbaba); – Dambat adam adama salam
(Başkeçid, Borçalı, Gədəbəy, Hamamlı, İmişli, Tovuz) lovğalanmaq, ədabazlıq eləmək, özünü başqalarından yüksək tutmaq
(Hamamlı, Qazax) lovğalıq, ədəbazlıq. – Dambatdığınnan heş kəsi bə:mmer Osman (Qazax); – Dambatdığınnan başınnan papağı tüşsə, əyilif yerdən götürməz
(Şamaxı) yanında qızardılmış toyuq olan plov. – Bu geciyə dambığ bişir
(Astara, Borçalı, Hamamlı, Qazax, Qusar, Lənkəran) gavalı növü adı. – Dambıl nə turş olmor, nə şirin olmor, turşməzə olor (Borçalı); – Dambıl yə:nin t
(Bakı, Qazax) bax dambıl. – Ağacdarda dambul ağacı kimi bə:r verən ağac tapılmaz (Bakı); – Bazardan dambul al (Qazax)
(Quba) quş tutmaq üçün tor. – Əhməd damçeynən altı ürdeg tutdi
(Gəncə, Mingəçevir, Oğuz) bəkməz bişirmək üçün xüsusi torpaq qatılıb süzülmüş üzüm suyu. – Bağa kefe:tmişdix’, kavavın yanında damdamın ayrı ləzzəti v
(Təbriz) mal saxlayan adam, maldar. – Damdarrar dəvədən ötür şə:rə gəlillə
(Ordubad) damın üstünə tökülən torpağı bərkitmək üçün daş (alət). – Damdaşı dolandırram bərk olsun