(Çənbərək) narın yağış yağmaq. – Savaxdannan çisəx’liyir
(Ağdam) çisək, narın yağış. – Bu çisəngi laf məni təngə:tirif
(Xanlar) yun darağının ağzına keçirilən taxta. – Min dəfə demişəm ki, darağı çişdix’siz qoymuyun
(Şahbuz) balı çıxarılmış şan. – Çişi əridillər mum olur
(Oğuz) yabanı ağac adı. – Əlli il horda dursa ya hündürrəşir, ya bö:mür çitar, mənfə:ssiz ağaşdı
(Şərur) pambıq. – Mən çi:tdi yığmaxda qalxoza kömək eli:rəm
I (Gədəbəy) naxış, bəzək. – Dəsmələ elə çitəx’ vurmuşum kun, gəl görəsən II (Ağcabədi) evin tavanına döşəmək üçün qamışdan hörülmüş tərəcə
(Oğuz) tələsik, başdansovma tikmək. – Ala bu köynəyi çitələ maηa ver
(Ağcabədi, Cəbrayıl) qarğıdan hörülmüş çəpər. – Çitəmiyə paltar sərmişix’ (Ağcabədi)
I (Basarkeçər, Cəbrayıl, Füzuli, Mingəçevir, Şəmkir) 1. qarğıdan hasar hörmək (Cəbrayıl, Füzuli). – Salman yaxşı çitəmə çitiyir (Cəbrayıl) 2
(Salyan, Yardımlı) bax çitəməx’ I
(Beyləqan) höcətləşmək. – Çitəşməx’ mənasız işdi; – Bir xeyli çitəşdilər, əmə dalaşmadılar
(Ağdam, Mingəçevir, Oğuz) bax çirtmə. – Başu: çitməsini bağla (Oğuz)
(Basarkeçər) çox, bol. – Ağaş bu il çitrax gətirif
(Culfa) xışın bir hissəsi. – Çivi xışda qılıçın qabağına deyirix’
(Bərdə, Cəbrayıl, Culfa, Şərur, Qarakilsə, Tərtər, Zəngilan) sızanaq. – Boynuma çivzə çıxıp, yaman incidir (Zəngilan); – Bizdə çivzə yara adıdı (Ordub
I (Şəki) nəm, yaş. – Çiy olanda tay bağlı:llər tütünü, çiy olanda ovulmur II (Şəki, Tabasaran) şeh. – Gecələr çiy uladu (Tabasaran) III (Şəki) məc
I (Cəbrayıl, Zəngilan) maşınla emal olunan yağ. – Çiyədən xoşum gəlir (Cəbrayıl) II (Ağdam, Bərdə, Cəbrayıl, Yevlax, Zəngilan) çiy südün qaymağı, üzü
(Tovuz) küpə yığılıb saxlanılan qaymaq. – Anama denən mənə yeylaxdan bir az çiyəmə göndərsin
I (Balakən, Hamamlı) meyvə çəyirdəyi. – Hələ alçanın çiyidi bərkimiyif (Hamamlı); – Bu il çoxlu şəftəli çiyidi toplamışam (Balakən) II (Göyçay) şüyüd
I (Ağcabədi, Bərdə, Şuşa, Tərtər, Yevlax) davamlı olmaq üçün köynəyin çiyninə tikilən əlavə parça. – Çiyindirix’ köynəi möykəm saxlıyır (Ağcabədi) II
(Goranboy) çiyində aparılan ağac, budaq. – Meşədən bir çiyindirmə: tidim
(Qazax) çiyində gətirilən odun. – Meşədən hərəmiz gündə bir çiyinnəmə gətirerdix’
(Balakən) çəyirtkə
(Çənbərək) üzlü pendir. – Cijim bir motal çiyləmə qayrıf
(Çənbərək) kiflənmək, xarab olmaq. – Əpbəyi isdi-isdi bir yerə yığdım deyn çiysidi
(Şəmkir, Zəngilan) iyrənmək. – Çiysimmişəm da: ətdən yə:mmərəm (Şəmkir); – O qədir yemisən ki, çiysimmisən dana (Zəngilan)
(Füzuli) köçəri. – Ollar binəlidi, çoantar döyü
(Qax, Zaqatala) xörək adı. – Anam bizə çobal bişirdi (Zaqatala)
(Cəbrayıl, Yardımlı) bax çobanyalladan
(Oğuz) xörək adı. – Çobanaşını yaxşı qoyun əti, içalat olanda bişirillər
(Qazax) dərman bitkisi adı
(İrəvan) zəhmət haqqı olaraq çobanlara verilən çörək. – Ay uşax, çobançörəyimi gətirin
(Başkeçid, Borçalı) quş adı. – Çobanyalladan balaca quşdu (Borçalı)
(Şahbuz, Şərur) yazda yağan dolu. – Əvə gələndə yolda bizi çobanyarması tutdu, cumculuğ elədi qoydu orda (Şahbuz)
(Culfa) bərk, möhkəm. – Çod daş yaxşıdı
(Tabasaran) qutab
(Zaqatala) yemək adı
(Cəlilabad) nazik ip
(Gəncə, Mingəçevir, Zaqatala) canavar sürüsü. – Çöldə çoxnağa ras gəldim; – Sürüyə gecə çoxnax gəlmişdi (Gəncə)
(Zəngilan) toqquşmaq. – Qaçanda əliynən çoqquşdux
(Lənkəran) çala-çuxur. – Burdan keçmə, çolaqqıya düşərsən
(Sabirabad) çeçələ (barmaq). – Əlimdə çolğala barmağıma dolama çıxıb
(Xanlar) təpəlik, kiçik dağlıq. – Çolpan bir az xurda dağlıx yerdi dana; – Bir az xurdalı yerə çolpan deyrix’
I (Ağdaş) axsamaq. – Səmədin kəli çolpuyur II (Çənbərək, Mingəçevir) ora-bura qaçmaq, tələsik iş görmək
(Ağcabədi, Ağdam) 1. əldən salmaq. – Məni oğlumun dərdi çolpuduf (Ağdam) 2. karıxdırmaq. – Bu kişi məni çolputdu (Ağcabədi)
(Şəki) pozulmaq, sapmaq. – İş ço:masın, ço:du qutaldı, sora çətindi
(Zaqatala) çoban çomağı
(Cəlilabad) bulanıq
(Kürdəmir, Salyan) qovun, qarpız, xiyar toxumu əkmək üçün qazılmış yer, kiçik çala. – Çona qazıruğ, iki hissə torpaq, bi hissə peyin qarışdırruğ bir-b