(Balakən) gölməçə
(Oğuz, Zaqatala) yunun darana bilməyən keyfiyyətsiz hissəsi. – Yastığın için çopuxnan doldur (Zaqatala)
(Qax, Şəki, Zaqatala) keçədən tikilmiş geyim növü. – Yapıncı uzun olur, çopuz bir az qısa (Qax); – Çopuzum öydə qalıtdı
(Cəbrayıl, Şərur) üzüm tənəklərinə, meyvə ağaclarına düşən xəstəlik. – Bı yil üzümümüzü çor təmiz puç elədi (Cəbrayıl)
(Balakən) dəyirman suyunun kənara axıdılması üçün düzəldilən yer
(Salyan) bəhanə. – Görəssən, genə bı çorna tapacağ
(Şəki) çaşmaq, karıxmaq. – Laf çorpumişəm, bilminəm heç hansı işi tutum
I (Gəncə, Şəmkir) şortlaq (at). – Çort atı mimməx’ yaxşı döy (Gəncə); – Çort at minməyə əl verməz (Şəmkir) II (Salyan) fikir; qəm, qüssə
(İrəvan) 1. qatıq qarışdırılmış şor. – Bu qava bir az çortan qoy 2. süzülmüş ayran (Şərur)
(Gəncə) narahat yerişli, yorğa olmayan, adamı atıb-tutan (at). – Sizin at çortdağandı
(Balakən) qovmaq. – Yazığı hora kimi çortdurup
I (Zəngilan) qarğıdalı cecəsi. – Bı çoşaları yolun içinə töx’mü:n II (Şərur) çərəz, hər hansı bir yeməli şey
(Çənbərək, Qazax) təpə. – Do:- şanı qoyladım, çotada gizdəndi (Çənbərək); – Qoyunu çotuya ver (Qazax)
(Gədəbəy) əyri. – Çotmal ağaşdan taxta olmaz
(Xanlar) kələ-kötür. – Gərməşö: n üzü çoturru olur
(Dərbənd) bax ço:max. – Gəti muni sürt kirişə çiğirğdən ço:umasun
(Kürdəmir) başçı. – Qaçaxların ço:uşu de:llər Mehdi olup
(Zaqatala) quru çay. – Çovutnan çey dəmliylə
(Daşkəsən, Goranboy) tayfa, nəsil. – Bizim kətdə iki çoyğa oluf (Daşkəsən); – Kətdə xeylax çoyğa var (Goranboy)
(Qazax) çolaq, şikəst. – Bu kişi çoynaxdı
(Ağdaş, Qəbələ, Oğuz) bax çöycə. – Bir çöcə qaymağ aldım (Qəbələ); – Çöcəmiz çox paslıyıf (Ağdaş); – Sütü çöcəyə töküb bacıma verdim (Oğuz)
I (Ordubad, Şərur) şirin çörək növü. – Bayram olanda çöçə yapırıx (Ordubad) II (Şəki) pəncə. – İt çöçələrini pəncərəyə qoyuf öyə baxırdı
(Gədəbəy) kiçik addımlarla yerimək. – Nə çöçəlersəη, belin-zadın sınme:f ki?
(Meğri) bacarıqsız, yarıtmaz. – Xacca çöçün arvatdı Çöçün gəlməx’ (Ağcabədi, Cəbrayıl, Kürdəmir, Laçın, Mingəçevir, Lerik, Salyan, Yardımlı, Şamaxı)
(Qax) qardaş. – Çöçüy, gəl morux yığmağa gidax
(Dərbənd) bax çodi
(Basarkeçər) toyuq xəstəliyi adı. – Tö:xlərə çöfləmə azarı tüşüf
(Qazax) otlamaq. – A bala, malları yellə çöfləsin
(Qax) bax çöycə
(Daşkəsən) çökək. – Hop çöx’səy oloy, orya ağajı keçireylər, da çıxası olmoy
(Gədəbəy) hədə-qorxu gəlmək, qısma-boğmaya salmaq. – Nə çöx’- südüfsüη, ə: uşağı, götü göröm burdan
(Bərdə, Tərtər) fırfıra. – Çöjün uzu nəziy olur (Bərdə)
(Qax) büdrəmək. – Ha burda onun ayağı çökəciyər
(Zaqatala) çökək
I (Gədəbəy) biçilmiş ot və ya taxılın yerdə qalan gövdə hissəsi. – Əyğımı atan kimi bir çökür düz barmağımın arasın yardı II (İmişli) kol-kos yarası
(İmişli) kol-kosdan yaralanmaq. – Qoyunun ə:ğı çökürrənif
(Göyçay) çöl işləri ilə məşğul olan şəxs
(Culfa) xörək bişirilən saxsı qab. – Çölmədə ət bişirəllər
(Cəlilabad, Salyan) 1. b a x çölmə 2. dibçək
(Gədəbəy, Naxçıvan, Şərur, Ordubad) bax çölmə. – Çölməx’ləri yü, piti qoyuram indi (Gədəbəy); – Çölməx’də biz qərtop bişirərıx (Ordubad)
(Göyçay, Lənkəran, Masallı) bax çölmə. – Nənəm çölməydə xörəy pişirmişdi; – Çölməy düşdü yerə tikə-tikə oldu (Lənkəran)
(Salyan) dəfə. – Sən onnan da yüz çömçə ötəsən (yaxşısan)
(Ağdam) payızın son ayı
(Çənbərək) toyuq xəstəliyi adı. – Ballının töyğünü çömələn qırdı
çönçə olmax: (Füzuli) kiflənməmək, kif atmamaq. – Xamra vurulan lavaş yaxşıdı, çönçə olur, bir ay qalır
(Cəlilabad) çevirmək, döndərmək. – Üzin çöndərdi oğlı İbrahimə tərəf
(Ağcabədi) inqilabdan əvvəl heyvanların otlaqda otlamasına görə alınan vergi. – Çöpbaşı, yəni heyvanın otduyur düzdə, qoyuna bir abbası, qara mala on
(Şəki) yorğan-döşəyin içərisində işlənib xarab olmuş yun. – İki döşşeyə tezə yün lazımdı, içindəki çöpix’di, ha didif düzəldiyəm bi şey çıxmiyi
I (Ağdam, Basarkeçər, Gədəbəy, Xocavənd, Qazax, Zaqatala) 1. b a x çöpix’ (Ağdam, Xocavənd). – Çömpüx’dən bir şey olmur (Ağdam) 2
(Salyan) ətsiz bişirilmiş borş