(Çənbərək, Qarakilsə) duman. – Çənçənə hər yeri basıf, göz-gözü görmür (Çənbərək)
(Qazax) duman. – Çənçərmə genə hər yanı bürüdü
(Bərdə) sözləşmək, dalaşmaq. – Cəmil mənim uşağımnan çəndələşif
(Qazax) vacib. – Sənin gəlməyin çox çəndən döyü ◊ Çəndən olmax (Gədəbəy) – babatlaşmaq, babat olmaq. – Oxarta yaxşı olmasa da, dünənnən çəndən oluf bi
(Yardımlı) o qədər. – Çəndün fikir vermə onə
(Kəlbəcər) taxılın dəyirman daşının boğazına tökülməsini tənzim edən qab. – Dən çənədən tökülür də:rmənin boğazına
çənə-bazar eləməx’: (Qazax) mübahisə etmək. – Çox çənə-bazar eləmə, bəsdi
çənəbazluğ eləmağ: (Quba) uzunçuluq etmək, çox danışmaq. – Nə çənəbazluğ eliyəsən?
(Cəbrayıl, Füzuli) çoxdanışan, zəhlətökən. – Səlim çox çənəçürüy adamdı (Cəbrayıl)
I (Ordubad) lobya bitkisinin ağaca sarılan nazik hissəsi. – Lobyanın atdığı çəng nəzix’ tel kimin olur II (Bakı) dırmıq
(Quba) ovuc içi qədər, ovuca yerləşən qədər. – Bə:lidən bir çəngə götürüb apardım
I (Goranboy, Qazax, Şəki, İrəvan) bax çengəl. – Paltunu çəngəldən asıf keşdıx içəri (Şəki); – Paltarını çəngəldən as (İrəvan) II (Xanlar) qoyun itinin
(Gədəbəy, Gəncə, Qazax, Qax, Kürdəmir, Şuşa, Zaqatala) bax çengi. – O, çənginin biridi, ona qoşulmasan yaxşıdı (Şuşa); – Çəngiynən üz-üzə durmax yaxşı
(Bakı) dırmıqlamaq. – Çəngi bəri ver, yer çəngliyəcegəm Çəng olmax (Bakı, Qafan, Ordubad) – qıc olmaq
(Gəncə) soyuqdəymə nəticəsində xəstələnmək (heyvana aiddir). – Mənim kəlim çənniyif
(Cəbrayıl, Qarakilsə) birdənikidən, hərdənbir. – Çənnən biz həylə şeylərin həvəskarı dəylix’
I (Şəki) mis səhəng, güyüm. – Çəpdən havra bir az su tök II (İmişli, Lənkəran, Mingəçevir, Salyan) bax çəlp
(Zaqatala) azacıq məşğul olmaq, qurdalanmaq. – Çox işdəməsəm də çəpçiliyip gəldim
çəpçüdar eləməg: (Cəlilabad) çidarlamaq. – Ati çəpçüdar elə, bırax kö:şəndə yesün
(Şəki) kiçik, xırda odun parçası. – Puçə yariyən odun yoxdu, savağ ertə də bir-iki dənə çərəkə qopardıf puş qalamışam
(Qax, Zaqatala) 1. pinti, natəmiz 2. pis, xoşagəlməz
(Gəncə, Goranboy) bax çəkələt
(Zaqatala) pintilik. – Çəpəllıxdan əl çək
I (Bərdə, Mingəçevir, Zərdab) balıq tutmaq üçün əl toru. – Bir çəpərədə dörd xaşam balığı tutdum (Zərdab); – Çəpərəni gət gedəx’ balıx tutax (Bərdə) I
(Bərdə, Cəbrayıl, Gəncə, Qarakilsə, Oğuz, Şamaxı, Tərtər, Yevlax) bax çəvkən. – Çəpgən qano:zdan tikilirdi (Oğuz); – Nənəm çəpgən tix’dirif (Gəncə); –
(Yardımlı) çığ
(Cəbrayıl, Goranboy, Qazax) çevik, cəld, diribaş. – Lətif çox çəpiy adamdı (Goranboy)
(Gəncə, Qazax) 10-15 qoyundan ibarət sürü. – Bu kişinin üç çəpişdix’ qoyunu var (Qazax)
(Ağsu) bax çəpişdix’. – Beş çəpişlig qoyunum var
(Kürdəmir, Salyan) avarçəkən. – Çəpkeş lötkəni çəpnən sürür (Salyan)
(Yardımlı) vurmaq, vurub gözünün altını qaraltmaq. – Səni elə çəpliyərəm, özua gələmməssən
(Lənkəran, Salyan) avar çəkmək
(İmişli) çarx, təkər. – Arabanın çəri sınıb
I (Şamaxı) möhkəm saxlamaq məqsədilə arabir divarın arasına qoyulan ağac və ya taxta. – Çərbənd divarı bərk saxlar II (Tabasaran) yükü saxlamaq üçün a
(Dərbənd) bax çərbənd II. – Çərbənt arabada dərz gətirməgə quyuladu
(Füzuli) hasar. – Çərbət çəkiflər Xannarın qəbrinin ətrafına
(Şəki) bitki adı. – Bağda çərçəri çoxdu
(Şərur) xırdavatçı
I (Qax) qoyunun son balası II (Salyan) doğuşdan əvvəl heyvanın ifraz etdiyi selik
(Cəlilabad) icarəçi. – Çərəginə əkənnərə çərəgdar deydilər
(Cəlilabad) icarə ilə. – Adam vardı öz cütiynən, eləsi də vardı çərəginə əkərdi
(Culfa, Zəngilan) 4 kq-lıq çəki daşı. – A bala, çərəyi gəti, unu çəkim verim (Culfa); – Bir kəviz dörd çərəx’di (Zəngilan)
(Zəngilan) turpəng (bitki)
I (Biləsuvar, Böyük Qarakilsə, Cəlilabad, Ordubad, Yardımlı, Zəngilan) təsbeh. – Çərəkə qocada da olar, cavannarda da (Ordubad); – Çərəkə, yani ki təs
(Quba) payız armudu. – Çərəki yetişmiyib
(İmişli, Şəmkir) qoyun xəstəliyi adı. – Çərəltmə otdan əmələ:lir (Şəmkir)
(Borçalı, Goranboy, Ucar, Zəngilan) yabanı bitki adı. – Çərənnən qurd şaxlıyırıx (Zəngilan); – Çərəni gamış yaxşı ye:ir (Ucar)
(Göyçay, İsmayıllı, Kürdəmir, Sabirabad) çərçivə. – Damın çərəngüləsi xarabdı (İsmayıllı)
(Qazax) şana. – Çərəngüşnən soyrordux samanı
(Göyçay) üstündə üzüm əzmək üçün qarğıdan toxunmuş tərəcə. – Bizzər üzümi çərəüşdə əzərik