Mənbələrdə fars mənşəli söz kimi verilib və “şad”, ”xürrəm” kimi açıqlanıb. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəb mənşəlidir, “içki” deməkdir. Şərbət də buradandır. Hətta rus dilindəki cироп kəlməsi də şərab, daha doğrusu, şirə sözü ilə bağlıdır
Ərəbcədir, şərt sözünün cəmidir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Cəncəl adamlarla bağlı işlədilən sözdür. Alınmadır: şər (şeyn kimi də işlədilir) ərəbcə “ləkə”, “biabırçılıq” deməkdir, şur isə farsca qalmaqal anlamı
“Şah arvadı” deməkdir, farscadır. El arasında şarvanı da deyirlər. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcədir, cəm forması “əşrəf”dir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcədir. “Блеск” mənasını verən əşraq kəlməsi də mövcuddur. Görünür, şərq “işıq” (gün çıxan tərəf) deməkdir
Ərəbcə şərq sözü ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farsca “həya” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
“Qalibə verilən pul” deməkdir. Şətəl qatmaq, görünür, pul verib işə maneçilik törətməklə bağlı yaranıb
isv. skar – dənizdə qaya
“Dövrün, zamanın şeyxi (şıxı)” deməkdir. Alınma sözdür. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Şılta feilindən düzəlib. Şılta isə mənbələrdə rus dilinə придраться kimi tərcümə olunub. Şıltaq (dara-q qəlibi üzrə yaranıb) “fürsətdən istifadə edər
Güman ki, bu söz cırmaq feilindən yaranıb, cırım kimi olub, sonra ilk səs dəyişib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
serb-xorvat. sibljak – kolluq
Ərəbcə şəfe “dodaq” deməkdir, şifahi (şəfəvi) “dodağa aid olan” anlamını əks etdirir. (Bəşir Əhmədov
Farsca şekəstən (sındırmaq) məsdərindən əmələ gəlib. İşgəncə (əsli: şekənçe) sözü də buradandır. (Bəşir Əhmədov
Fars mənşəlidir, “şikəst” deməkdir. Şil-küt kimi daha çox işlədilir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farscadır, şil “şikəst” deməkdir, sinonimlər birləşməsidir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Dialektlərin çoxunda (Tovuz, Kəlbəcər, Qəbələ, Şirvan...) “qulaq vermək”, “dirənib durmaq”, “mənasızlıq” anlamlarını əks etdirir
Fars sözüdür, hərfi mənası “süd qabı” deməkdir. Dəyirman daşının boğazına silindrə oxşar bir şey qoyurlar
“Şir kimi qoçaq Əli” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farscadır, şirni sözü ilə qohumdur. Bizdə onun yerinə dadıq (dadlı) və sücik (həm şərab demək olub, həm də şirin mənasında işlədilib) sözlərindən isti
Güman olunur ki, “morj” anlamında işlədilən şirmahi” (“şir balığı” və ya “şir kimi olan balıq”) sözünün əsasında əmələ gəlib, farscadır
“Məhəmmədin aslanı” (şiri) deməkdir. “Qoçaq” anlamını da əks etdirir. Fars (şir) və ərəb (Məhəmməd) mənşəlidir
Bir qədim deyim var: “əvvəl şirnini verib şirnikdirir, sonra zəhər verib öldürür”. Bəli, şirnikmək sözü məhz şirni kəlməsindən əmələ gəlib: bir və bi
“Quyruq bulamaq”, “yaltaqlanmaq” deməkdir. Mənşəyi qaranlıqdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farsca “şir övladı” (yəni “qoçaq”) deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
yun. skhistos – bölünən
Вертел mənasında işlədilən bu söz mənbələrdə ç (çiş) və t (tiş) hərfləri ilə yazılıb. Məncə, şiş kəlməsi diş sözü ilə bağlıdır və hər ikisi deşmək fei
Ataman, Arzuman, orman, azman, qocaman, dəyirman, dərman, xırman kəlmələrinin hamısında -man şəkilçisi çoxluq anlamı bildirən sözlər düzəldir
Farsca şetaftən (tələsmək) feili ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Şit “duzsuz” deməkdir, şitənmək (söz şit-ə-mək formasında feil olub, -n şəkilçisi qayıdış növü bildirir) isə şitlik etmək (“duzsuz” hərəkət), dadı qaç
alm. schlacke – zərbə
alm. schleife – sürünən ətək
alm. schlier – palçıq, mergel
holl. sluis – kənarlaşdırıram
Ərəbcə “kədərə şərik çıxan” deməkdir (şəfqət sözü ilə qohumdur). (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Çoğlan (блестеть), çoğluğ (блестящий), çoğsuz (işıqsız) sözləri mövcud olub. Şox onların dəyişmiş formasıdır
Fars mənşəlidir, “şumlama”, “əkmə” deməkdir. Bizdə “hücum” mənasını da qazanıb. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Şunqar kimi də işlədilir. “Altay bayqusu” (şahini) (müq. et: “Bayqunun məskənin sar aldı getdi...”) deməkdir
Farscadır, duzlu deməkdir. Rus dilindəki сыр (соленый deməkdir) sözü də buradandır və Litva dilində də işlədilir
Farscadır: şor “duzlu”, ab isə “su” deməkdir. Şoraba duzlu suya qoyulmuş şeylərə deyirlər. (Bəşir Əhmədov
Çorba kimi də işlədilib. Ço “su” deməkdir, “sulu xörək” mənasını verir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Fransada Şoven adlı şəxsin adı ilə bağlı yaranıb (öz xalqını əla hesab edir, başqalarına isə yuxarıdan aşağı baxırmış)
Şöhrət ərəbcədir, pərəst farsca pərstidən (sevmək) məsdəri ilə bağlıdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
alm. spiegel < lat. speculum – ayna, güzgü
alm. spinell
Qərb dialektlərində suyun əkin sahəsindən çıxıb ətrafı yumasına şuara deyirlər. Farslarda şostən (yumaq) məsdərinin əsası şu (şuy, şur) sözüdür və şua
Fars mənşəlidir, “şad”, “şən”, “toxunulmamış” və s. mənalarda işlədilir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)