Ərəbcə şəfe “dodaq” deməkdir, şifahi (şəfəvi) “dodağa aid olan” anlamını əks etdirir. (Bəşir Əhmədov
Farsca şekəstən (sındırmaq) məsdərindən əmələ gəlib. İşgəncə (əsli: şekənçe) sözü də buradandır. (Bəşir Əhmədov
Fars mənşəlidir, “şikəst” deməkdir. Şil-küt kimi daha çox işlədilir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farscadır, şil “şikəst” deməkdir, sinonimlər birləşməsidir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Dialektlərin çoxunda (Tovuz, Kəlbəcər, Qəbələ, Şirvan...) “qulaq vermək”, “dirənib durmaq”, “mənasızlıq” anlamlarını əks etdirir
Fars sözüdür, hərfi mənası “süd qabı” deməkdir. Dəyirman daşının boğazına silindrə oxşar bir şey qoyurlar
“Şir kimi qoçaq Əli” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farscadır, şirni sözü ilə qohumdur. Bizdə onun yerinə dadıq (dadlı) və sücik (həm şərab demək olub, həm də şirin mənasında işlədilib) sözlərindən isti
Güman olunur ki, “morj” anlamında işlədilən şirmahi” (“şir balığı” və ya “şir kimi olan balıq”) sözünün əsasında əmələ gəlib, farscadır
“Məhəmmədin aslanı” (şiri) deməkdir. “Qoçaq” anlamını da əks etdirir. Fars (şir) və ərəb (Məhəmməd) mənşəlidir
Bir qədim deyim var: “əvvəl şirnini verib şirnikdirir, sonra zəhər verib öldürür”. Bəli, şirnikmək sözü məhz şirni kəlməsindən əmələ gəlib: bir və bi
“Quyruq bulamaq”, “yaltaqlanmaq” deməkdir. Mənşəyi qaranlıqdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farsca “şir övladı” (yəni “qoçaq”) deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
yun. skhistos – bölünən
Вертел mənasında işlədilən bu söz mənbələrdə ç (çiş) və t (tiş) hərfləri ilə yazılıb. Məncə, şiş kəlməsi diş sözü ilə bağlıdır və hər ikisi deşmək fei
Ataman, Arzuman, orman, azman, qocaman, dəyirman, dərman, xırman kəlmələrinin hamısında -man şəkilçisi çoxluq anlamı bildirən sözlər düzəldir
Farsca şetaftən (tələsmək) feili ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Şit “duzsuz” deməkdir, şitənmək (söz şit-ə-mək formasında feil olub, -n şəkilçisi qayıdış növü bildirir) isə şitlik etmək (“duzsuz” hərəkət), dadı qaç
alm. schlacke – zərbə
alm. schleife – sürünən ətək
alm. schlier – palçıq, mergel
holl. sluis – kənarlaşdırıram
Ərəbcə “kədərə şərik çıxan” deməkdir (şəfqət sözü ilə qohumdur). (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Çoğlan (блестеть), çoğluğ (блестящий), çoğsuz (işıqsız) sözləri mövcud olub. Şox onların dəyişmiş formasıdır
Fars mənşəlidir, “şumlama”, “əkmə” deməkdir. Bizdə “hücum” mənasını da qazanıb. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Şunqar kimi də işlədilir. “Altay bayqusu” (şahini) (müq. et: “Bayqunun məskənin sar aldı getdi...”) deməkdir
Farscadır, duzlu deməkdir. Rus dilindəki сыр (соленый deməkdir) sözü də buradandır və Litva dilində də işlədilir
Farscadır: şor “duzlu”, ab isə “su” deməkdir. Şoraba duzlu suya qoyulmuş şeylərə deyirlər. (Bəşir Əhmədov
Çorba kimi də işlədilib. Ço “su” deməkdir, “sulu xörək” mənasını verir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Fransada Şoven adlı şəxsin adı ilə bağlı yaranıb (öz xalqını əla hesab edir, başqalarına isə yuxarıdan aşağı baxırmış)
Şöhrət ərəbcədir, pərəst farsca pərstidən (sevmək) məsdəri ilə bağlıdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
alm. spiegel < lat. speculum – ayna, güzgü
alm. spinell
Qərb dialektlərində suyun əkin sahəsindən çıxıb ətrafı yumasına şuara deyirlər. Farslarda şostən (yumaq) məsdərinin əsası şu (şuy, şur) sözüdür və şua
Fars mənşəlidir, “şad”, “şən”, “toxunulmamış” və s. mənalarda işlədilir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Kişi adlarından biridir, şülən kəlməsinin fonetik variantıdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Rusca сушилка sözünün bizim dialektlərdə təhrifindən ibarətdir. Pambığı qurutmaq üçün olan binadır. (Bəşir Əhmədov
Şıltaq (və ya şərəşur) kəlməsi ilə qohumdur. “Səs-küy salan” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farscadır, “əkilmiş yer” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Mənbələrdə şımar kəlməsi var, feildir, “hamar olmaq” kimi açıqlanıb. Şım sözü var və “hamar” kimi izah olunub
Ərəb mənşəlidir, bizdə onun yerinə tel və köz işlədilib. Mənbələrdə “gün közü” birləşməsi “günəş şüası” kimi şərh olunub
Farscadır, “çiçək” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Bu söz “Dədə Qorqud”da, Aşıq Ələsgərdə və s. mənbələrdə işlədilib. İndiki dillə desək, “banket”, “ziyafət” deməkdir
Farscadır, ağac (palma ağacı) adıdır. Bizdə şəmşad (“boylu-buxunlu” deməkdir) şəklində oğlan adı kimi işlədilir
Farsca şoru kərdən (başlamaq) sözünün kalkasıdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farscadır (əsli: şevid ), türk aləmində “duraqotu” kimi işlədilib. (“Zapor” mənası “duruq” sözü ilə əks etdirilib)
Farsca taftən (isinmək) məsdəri ilə bağlıdır. Tabistan – “yay” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəb mənşəli olan tənbəki sözü ilə qohumdur (tənbəki yarpağına oxşayır). Tütün isə türk mənşəlidir, tüstü ilə qohumdur
Buna təknə də deyirlər. Tabaq ərəb sözüdür, təbəqə sözü ilə qohumdur, “qab” deməkdir. Mənbələrin verdiyi məlumata görə, boşqab yerinə də tabaq (təbəqe
Ərəbcədir, təbəə sözü ilə kökdaşdır. Tab sözü də var, farscadır, “dözüm” mənasını əks etdirir. Mahtab tipli sözlərdə isə tab (farsca: tabidən) “isti”