Bioloq-alim Q.Mustafayev yazır: Kürək zamanı erkək canavarlar (eləcə də dəvələr, turlar...) arasında döyüş başlayır (nər döyüşü də buradandır)
Bu rəqs növü əl-ələ sözü ilə bağlıdır. Yallı oynayanlar əl-ələ tutur və birlikdə, sədaqət nümayiş etdirirlər
Mənbələrdə qıl sözünün sinonimi kimi yal kəlməsi verilib: -man çoxluq bildirilir, yalman – atın və s
Kök yal hissəsidir, yalın sözü ilə qohumdur, “tək” anlamını əks etdirir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Əsli yal –sa –q kimi olub, “yala meyil etmək” “yal (yem) istəmək” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Bu sözünsinonimi ləlimək kəlməsidir. Yalvar-yaxar kəlməsi də sinonimlər birləşməsidir. Yaxar - “yanmaq” sözü ilə bağlıdır (yandım- yıxıldım deyirik)
Əsli mənbələrdə yandağ kimi göstərilib, dağın yan tərəfi (döşü) deməkdir. Təhrif nəticəsində yanmac, sonra isə yamac şəklinə düşüb
Heyvanda yaman xəstəliyi olur. Bu sözün mənası mənbələrdə dərinin iltihabı (воспаление кожи) kimi açıqlanıb
Əsli yan-sı-la kimi olub, “bənzəmək” mənasını əks etdirib. Yanzamaq, yanlıq (bənzərlik) kəlmələri ilə qohumdur
Yörə sözünün “ətraf” (окружность) mənası mənbələrdə öz əksini tapıb. “Ətraf” ərəbcədir, bizdə yörə işlədilib
Qaqauzlarda bu söz yakacaq kimi işədilir. Yak sözü ruscaya “жечь” kimi tərcümə olnub. Bizdə yandırıb-yaxmaq sözü var, sinonimlər birləşməsidir: yaxmaq
Əsli yanlaşmaq olub, “yan almaq, yanı ilə getmək” deməkdir. Təhrif nəticəsində söz yanaş formasına düşüb
Yan və bud kəlmələrindən əmələ gəlib: yanbud kimi olub, sonra son samit dəyişib. Yanbuz “budun yan tərəfi” deməkdir
Yançıq, yanlıq kimi də işlədilir, “сумка”, “yan tərəfdə olan” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Əlcək, qolçaq kəlmələrinin qəlibi üzrə yaranıb. Hər üç söz həm də -lıq şəkilçisi ilə işlədilmişdir: yanlıq, əllik, qolluq
Bu sözü yamac (косорог) demək olub, “dağın yan tərəfi” dir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
1. Yanmaq feilindən yanıq ismi, ondan da yanıqlı sifəti törəyib. M.Cümə yazır: Bir su ver yanıqlıya.
-ıl feilin qayıdış növ şəkilçisidir. Deməli, yan kökü feil olub. Yanlış sözü də bununla kökdaşdır. Qədim mənbələrdə həm yanılmaq, həm də yanlış sözlər
Hədələmək kəlməsinin sinonimidir, yanmaq sözü ilə kökdaşdır. Yanımaq (qisas almaq) elə “yandırmaqla” hədələmək deməkdir
İki mənası var: 1. Keçi qılından düzəldilmiş keşə. 2. Qolsuz üst paltarı. Söz yapışdırmaq kəlməsi ilə kökdaşdır: keçəni, tükü (qılı, yunu) yapışdırma
Yansıla (indi yamsıla kimi işlədilir) sözü təqlid etmək, yanza – oxşamaq, yanlıq – bənzərlik mənalarında müxtəlif türk dillərində özünü göstərir
an impolite word for a person from the United States of America. az: yanki, amerikalı ru: янки
Dilimizdıə həmin mənanı verək köymək feili olub və yanmaq onun dəyişmiş, təhrif edilmiş formasıdır. Güman edirəm ki, ruslarda olan гореть sözü də həmi
Eradan min il bundan əvvəl Romada yaşamış bir dəmirçinin adı ilə bağlıdır: qapı üçün qıfıl düzəldirmiş, ölümündən sonra onu Allah səviyyəsinə qaldırı
Dur-ux-maq qəlibi üzrə yap (yapışmaq feilinin köküdür) sözündən əmələ gəlib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Yapı (Krışa, Kopot) sözü ilə kökdaşdır.Gecə yerinə, yaptaq işlətdiyimiz vaxtlar olub. Yapmaq (покрывать, закрывать), yapışdırmaq sözləri ilə yapıncı,
Yap sözünün çox mənaları olub: rusca покрывать, закрывать, приклеивать və s. Keçə yerinə yaptaq işlədilib (keçə yunun, qılın yapışmasından alınır),
Yapmaq feilin qarşılıq növüdür. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
“Dost” mənasında işlədilən bu söz fars mənşəlidir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Yarmaq feili ilə qohumdur. Yarmaq həm parçalamaq, həm də rusca “разбить” mənalarında qeydə alınıb. Əgər başı daş yarırsa, demək yara zərbənin nəticəsi
Yaramaq feili rusca “годиться” deməkdir. Həmin feildən yaraq (silah) sözü əmələ gəlib, qədim mənası “işə yarayan” demək olub, indi silah anlamını əks
Xalq etimologiyasına bu məməli heyvanın adını yara salan kimi izah edirlər: guya bədənə yapışır, qanı sorur və yara salır
Mənbələrdə yar, yaru (светиться) feili, yaruq (свет), yarun (заря, işıqlandırma) sözləri mövcuddur. “Yaraşıqlı gözəl, bəzəkli” deməkdir, “işıqlı”, “p
Kökü indi müstəqil işlədilməyən yara (xəlq olmaq) feilidir yaran və yarat formalarında mövcuddur (yaran qayıdış növüdür, yarat təsirli feildir)
türk. yardanq – uçurum, sıldırım tirə
Fars mənşəli hesab edilir. Belə düşünmək olar ki, yarmaq (bölmək, kəsmək) kəlməsi bağlıdır, nəyinsə bir hissəsini kiməsə vermək deməkdir
Əliyar sözünün semantik variantıdır. “Əlinin dostu” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Müasir dilimizdə bu söz suyun açdığı uçurumu bildirir. Mənbələrdə yar kimi qeydə alınıb və ruscaya “овраг” kimi tərcümə edilib
Ayırmaq (ayrıq) kəlməsinin dəyişmiş formasıdır. Ayır və yar eyni söz olmuş, sonra həm forma, həm də mənaca müxtəlif kəlmələr kimi sabitlənmişdir
Yarmaq (kəsmək) feili zəmində əmələ gəlib, yarısı sözü ilə qohumdur. Yarı kəlməsi yar feilindən düzəlmiş (öl-ü qəlibi üzrə) sözdür, “tən bölünmüş” dem
Yarmaq feilindən yarı sözü, onun əsasında yarım kəlməsi əmələ gəlib. Yarımçıq, əslində, yar-ı-m-sı-q kimi olub
Yaru “işıqlanmaq” deməkdir. Həmin feildən yaruq sözü düzəlib və “işıq” anlamında işlədilib. Yarın sözü “заря” kimi tərcümə olunub
“Yarılmış odun parçası” deməkdir. Yarmaq feilindən əmələ gəlib. Yarma sözü də buradandır: kirkirədə dəni hissələrə bölməkdə bağlıdır
Türkmən dilindən ayırıq sözünü ruscaya “трешина” kimi tərcьmə ediblər. Belə məlum olur ki, yarmaq və ayırmaq tarixən eyni söz olub, sonra iki müstəqil
Almanca yarmarket sözünün dəyişmiş formasıdır (“ticarət yeri” deməkdir). (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
“Məhəmmədin dostu” deməkdir (yar farscadır, Məhəmməd isə ərəbcə). (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
“Yastı” mənasında yalbı, “yarpaq” mənasında yalbırğaq sözləri olub. Bunlardan sonuncusu yarpaq (yastı olan, yapıq olan) şəklinə düşüb, sonra isə indik
“Dərd”, “kədər” mənasında işlədilən bu söz ərəb mənşəlidir (əsli yəs kimi olub). (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Yastana forması da olub. Mənası dağın üstündə “yastı yer” deməkdir. Deməli, yastı kəlməsindən əmələ gəlib
Kazaklarda atamandan sonra 2-ci rütbəyə deyilib, “Aul qanunlarını qoruyan”, “əmri icra edən (məmur)” deməkdir