Xırmanda taxıl döyürlər. Taxıl əvvəlcə əl vasitəsilə (zərbə endirməklə) sünbüldən ayrılırmış. Sonra at, eşşək və s.ə vəl qoşub dəni sünbüldən bu yolla ayırıblar... İlk dəfə dəni sünbüldən zərbə ilə ayırdıqları üçün taxıl döymək ifadəsi meydana çıxıb. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)