ə. 1) ucalan, yüksələn; 2) lovğa, təkəbbürlü; 3) məğrur, vüqarlı
ə. ehtiva edən, aid olan
ə. iy bilən; iyləyən, qoxulayan
ə. iybilmə xasiyyəti
f. və ə. 1) gecə-gündüz; 2) həmişə, daima
ə. 1) əzəmət, qədr; 2) vəzifə, rütbə; 3) ad-san, şöhrət
f. 1) daraq; 2) çiyin
f. daraq kimi dişli; diş-diş
f. bax şanəvəş
f. daraqşəkilli, daraqvari
f. padşah oğlu; şahzadə
ŞARE’ ə. qanun və nizam qoyan
ə. şərhçi, izah edən, şərh edən
ŞARİB1 ə. içən, bir şey içən; şərab içən. ŞARİB2 ə. bığın dodağın üstünə düşən hissəsi; bığ
ə. parlayan, parıldayan
ŞATİR1 ə. 1) çevik; 2) qulluqda hazır olan; 3) böyük adamların qabağında gedib onlar üçün yol açan adam
f. layiq, münasib, yaraşan. Şayani-diqqət diqqətəlayiq
ŞAYE’ ə. 1) hamıya məlum olan; yayılmış; 2) bərabər bölünmüş
f. ola bilər ki, ehtimal ki; bəlkə
f. 1) layiq, münasib; 2) bol, firavan
ə. 1) ləkə, nöqsan, qüsur; 2) bəla, müsibət; 3) şəkk, şübhə
ə. yayılmış yalan xəbər
ŞAYİQ(Ə) ə. bir işə şövqü, həvəsi olan; şövqlü
f. layiq, yaraşan
ə. ümumi qaydaya uyğun gəlməyən; istisna
ŞE’R ə. məhdud həcmli mənzum əsər // şeir
ŞE’RA ə. astronomiyada: Böyük köpək və Kiçik köpək adlı iki bürcün ulduzları. Şe’rayi-Şami Kiçik köpək bürcü; şe’rayi-Yəmani Böyük köpək bürcü
ŞE’RBAF ə. və f. «şeir toxuyan» pis şair, pis şeir yazan şair
ŞE’RƏN ə. şeir yolu ilə; şeirlə
ŞE’RİYYƏT ə. 1) poeziya; 2) şairanəlik, ahəngdarlıq, gözəllik, incəlik
f. 1) altı; 2) bax şeşcəhat
f. və ə. bax şeşcəhət
f. və ə. altı tərəf, altı səmt (sağ, sol, dal, qabaq, yuxarı, aşağı)
f. 1) altı qapı (dünya və kainat mənasında işlədilmişdir); 2) m. çıxılmaz vəziyyət. Şeşdəri-heyrətara heyrət doğuran dünya
f. altıbucaqlı (cisim və s. haqqında)
f. «altı qanad» altıtilli toppuz (döyüş silahı)
f. altıncı
ŞEY’ ə. predmet, əşya
ə. 1) ağarmış saç-saqqal; 2) qocalıq
f. eşq dəlisi; vurğun, məftun
f. 1) bir neçə dəfə sevən (kişi və ya qadın haqqında); 2) arvadbaz
ŞEYDA(Y)İ f. dəlicəsinə vurğunluq, eşqdə dəlidivanə olma
ə. atın bərkdən kişnəməsi
ə. 1) yaşlı, qoca, ağsaqqal; 2) təkyədə müəyyən dini dəstəyə rəhbərlik edən adam; 3) pirə, ocağa və s
ə. «iki şeyx» Əbubəkrlə Ömərə birlikdə verilən ad
ə. və f. 1) aşağı rütbəli şeyx; 2) molla, zahid və b. din xadimlərinə kinayə ilə verilən ad
ə. və f. ey şeyx! ay şeyx! şeyximiz!
ə. 1) şeyxə aid olan (Məhəmməd peyğəmbərdən sonra Əbubəkr və Ömərin xəlifəliyini qəbul edən adam); 2) XlX əsrdə Şeyx Əhməd Ehsani tərəfindən əsası qoy