I
(Bakı, Cəbrayıl, Şərur, Füzuli, Gəncə, Xaçmaz, Qazax, Meğri)
palçıq. – Ayaqqavım lığa batıf (Gəncə); – Haravanı lığa salma; – Yağış yağanda həməşə bizim qapı lığ olur (Füzuli)
II
(Füzuli, Göyçay, Qazax, Qusar, Lənkəran, Kürdəmir, Oğuz, Şamaxı, Ucar)
bax liğ . – Lığdan zəmbil toxuyullar (Oğuz); – Lığ olsaydı həsiri toxuyub qurtarardım (Lənkəran); – Lığ Arazbasan yerrərdə olur
◊ Lığ verməx’ (Cəlilabad, Şəki) – həddindən çox olmaq. – Maşın doludu adamnan, lığ verey (Cəlilabad); – Çeydə su lığ verir (Şəki)