1. Ağ ciyər.
2. dan. Hirs, qəzəb, hiddət.
◊ Öfkən (öfkəsi) yansın! – qarğış məqamında işlədilir. Səni görüm, öfkən yansın.
– [Telli:] Məni qınayan, öfkən yansın!
Öfkəyə dönmək – rəngi qaçmaq, ağarmaq.
Katibin qanı qaçmış, öfkəyə dönmüş dodaqları gülümsünmək üçün aralandı.
Bəhramın dili-dodağı təpmiş, üzünün qanı qaçmış, öfkəyə dönmüşdü.