ÇÖMBƏLMƏK

f. Ayaqlarını dizlərindən qatlayıb pəncələri üstündə oturmaq.
Tülkü görcək yavaş-yavaş gəldi; Endirib baş, ədəblə çömbəldi. M.Ə.Sabir.
Bir qədər də baxandan sonra kəndlilər gəlib çömbəlirlər tayanın kölgəsində. C.Məmmədquluzadə.
Məstan bəy çömbəlib, darvazanın ağzında oturmuşdu. B.Talıblı.

Etimologiya

  • ÇÖMBƏLMƏK Mənbələrdə çöm sözü “sıxmaq”, “yığılmaq”, çömbəl isə “быть сжатым” kimi qeydə alınıb. Kəlmə dombal (bu söz “domba ol”dan əmələ gəlib) sözünün təhrifi
ÇÖMBƏLMƏ
ÇÖMBƏLTMƏ

Digər lüğətlərdə

безделу́шечка в отде́льности вну́чка копотли́во обвя́зываться перебора́ниваться понату́житься сло́йка чаеразве́сочный карби́д раке́тчик суховерши́нный усредни́ть утопа́ть в слезах черноспи́нка au revoir boîte de nuit howler Japanese muckrake pointless vapour bath vatic субстратосфера трилогия