ŞARLATÁN

[ fr. ] Bir şey bilmədiyi halda, özünü bilən, mütəxəssis kimi göstərərək adamları aldadan, nadan; yalançı, fırıldaqçı, cüvəllağı. Şarlatanın biridir.
– Bunlar da yaxşı adamlardır, amma şarlatandırlar. C.Məmmədquluzadə.

// zar. Yüngül söyüş mənasında.
[Məşədi İbad:] Tuf!… Rədd ol, şarlatan!… Ü.Hacıbəyov.
Namuslu insanların içində; Orda-burda şarlatanlar da vardır. R.Rza.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • ŞARLATAN ŞARLATAN, AVANTÜRİST, BİCHARAMZADƏ, MÜFƏTTİN [Qonaq:] De görüm, Şarlatanın toçnı mənası nədir? Mən bu sorğuya heç əhəmiyyət vermədim, qulağım ardını q
  • ŞARLATAN yalançı — fırıldaqçı — cüvəllağı

Etimologiya

  • ŞARLATAN1 Fransada bir vaxtlar bu adda məşhur fırıldaqçı olub, söz də onunla bağlı yaranıb və yayılıb. (Bəşir Əhmədov
ŞARJ
ŞARLATANLIQ

Digər lüğətlərdə