1. Fil sümüyü və ya ona bənzər maddə.
Şirmayı dillərdə süzür barmaqlar; “Səadət nəğməsi” yaradır bahar.
Minayə … incə, uzun barmaqlarını pianonun şirmayısı tökülmüş dillərinin üstündə oynadır.
// Sədəf.
[Buğacın] belində zərif naxışlı tirmə qurşağa taxılmış ağ şirmayı dəstəkli, qırmızı məxmər qınlı bir bıçaq var idi.
2. sif. məc. Sədəf kimi, ağappaq. Şirmayı dişlər. Şirmayı dəri.
– Şirmayı rəngli maşının; Rulundan yapışıb; Şirmayı barmaqlı əllər; Sürür maşını küçələrlə.