ŞƏRİR

sif.is. [ ər. ] Şər işlər görən, iblis, fəsadçı, dələduz, yaramaz, pis (adam).
O səbəbə Xudayar bəy Zeynəbi boşamazdı ki, qorxurdu, şərir adamların birisi Zeynəbi ala və başlıya Xudayar bəydən səğirlərin malmülkünü iddia eliyə. C.Məmmədquluzadə.
[Camal bəy:] Hərgah siz şərir adamların sözünə baxıb, inanıb iş görsəniz, uyezdi xaraba qoyarsınız. N.Vəzirov.

ŞƏRİKSİZ
ŞƏRQ

Digər lüğətlərdə