ƏMANƏTÇİ

sif.
1. Əmanət verən adam.
// Əmanət kassasında pulu olan adam. Əmanətçilərə xidmət.
[Müstəntiq:] Yox, sən qurtar get, indi uzaq kəndlərdən gəlmiş əmanətçilər kassa qabağındadırlar, sizi gözləyirlər. S.Rəhimov.

ƏMANƏT
ƏMANƏTDAR

Digər lüğətlərdə

единосу́щность кружевни́ца ма́нгрова первопу́т подстри́жка продава́ться реда́кторство родничо́к туесо́к разле́зться разре́живание святой blarney burnt sacrifice dorsiparous embossment Lyons picric acid time-lagged вменять ислам перемножить приниженный пройти хронологический