ƏŞKBAR

sif. [ fars. ] klas. Göz yaşı tökən, çox ağlayan.
Yağma, canım, naleyi-biixtiyarımdan saqın; Tökmə qanım, abi-çeşmiəşkbarımdan saqın. Füzuli.
Saldı məni damə zülfün xəyalı; Məni qoydun əşkbarda, gəlmədin. Sarı Aşıq.

□ Əşkbar olmaq klas. – göz yaşı tökmək, çox ağlamaq.
Bir sürü cəllad əlindən əşkbar olmuş cəhan. M.Hadi.

ƏŞKAL
ƏŞRAF

Digər lüğətlərdə