ƏHLİYYƏT

is. [ ər. ]
1. Ləyaqət, iqtidar, etibarlılıq, səlahiyyət. Əhliyyəti çatmır. Bu işdə onun əhliyyəti var.
2. Əhli etmə, ələ öyrətmə.
Buna görə də onları bir ev quşu kimi əhliyyətə almağı və həyata öyrətməyi bacarmalıyıq. M.S.Ordubadi.

ƏHLİLƏŞMİŞ
ƏHMƏDİ-BİQƏM

Digər lüğətlərdə

выгрыза́ться кали́ть недоучи́ться неплодоно́сность пересло́йка прокле́йка разла́мывать трусить бе́столочь вскружи́лась голова наво́зники пасси́вность сидеть, засесть в печёнках сле́дуемое тщесла́вно epurate feed back follow-up glial indrawn time-bill underinvoicing наповал чисто шестнадцатый