ƏHLİYYƏT

is. [ ər. ]
1. Ləyaqət, iqtidar, etibarlılıq, səlahiyyət. Əhliyyəti çatmır. Bu işdə onun əhliyyəti var.
2. Əhli etmə, ələ öyrətmə.
Buna görə də onları bir ev quşu kimi əhliyyətə almağı və həyata öyrətməyi bacarmalıyıq. M.S.Ordubadi.

ƏHLİLƏŞMİŞ
ƏHMƏDİ-BİQƏM

Digər lüğətlərdə

вишнёвка доруба́ние искорми́ть мане́рка покра́пать предмо́стный скаку́шка ме́жду делом опра́вданность появи́ться такси́ровать шуру́п ерпесить пехоль трепел шпатлевать dabber Homerologist long jump number ten upward irrigation баварка миссионерский понизить словоохотливость