GOPÇULUQ

is. dan. Mübaliğə ilə danışmaq xasiyyəti, bir şeyi şişirtmə, mübaliğə etmə.
[Xankişi:] Gopçuluq yaraşmır heç igidlərə. Z.Xəlil.

// Yalançılıq, uydurmaçılıq.
[Kələntər] təsadüfən yalançılıq, gopçuluq və hay-küylə bu vəzifəyə yüksələ bilmişdi. M.İbrahimov.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • GOPÇULUQ lovğalıq
GOPÇULLUQ
GOPLAMA

Digər lüğətlərdə

артикули́роваться зазвя́кать конкурентоспосо́бный нагнета́тельный партикуля́рно ро́кер Тунсунзаде́ умерщвля́ться загромыха́ть императи́вно отта́лкивать Прему́дрый у́тя хоздво́р экипа́жный lachrymist parapolitical protocanonical rivered secondary planet shoemaking staunch theurgic бессмыслица борозда