(Salyan) 1. əsib coşmaq. – Gənə fırıllıyırsan, diyəsən, davalığın çatıb 2. sürətlə ötüb keçmək; – Nüşabə fırıllıyıb yanımızdan keçdi
fırınnığ elemeg: (Bakı) qudurğanlıq etmək. – Bibelə fırınnığ eləmeginən
(Salyan) qalaq, topa. – Bazarda yemiş-qarpız fırış vırılıb, alana minnətdi
fırıt verməx’: (Borçalı, Qazax) qızışdırmaq. – Lətif fırıt verir, adamları birbirinə qatır (Borçalı) Fır kəhlix’ (Kəlbəcər) – quş adı
(Borçalı, Çənbərək, Qazax, Laçın) bax firitdəməx’. – Aşıralı camahatı fırıtdadı dalaşdıdı (Çənbərək); – Sənin ağlın olsa fırıtdamağa baxmarsan (Laçın)
(Cənubi Azərbaycan) yeldəyirmanının pəri. – Fırmələ yerə düşdü
I (Bolnisi, Borçalı, Qazax, Tovuz) təndir. – Onu qavaxcan daşnan hörüllər, fırnıyı hörüllər (Borçalı) II (Daşkəsən, Şəmkir, Tovuz) çörək növü
(Mingəçevir) kiçik, xırda qoz
(Oğuz) bütöv şəkildə təndirdə bişirilən induşqa və ya qovun. – Fırrama yiməli şeydi
(Şəmkir) şişmək
(Borçalı) bax fırramax. – Çivan əvvəl fırraner, soηra deşiler
(Salyan) uşaq oyunu adı. – Ədə, fırranquc oynama, başın gicəllənər
(Qazax) bax firitdəməx’. – Sən də fırtdersəη kı, uşax biri-birinən boğuşsun
(Meğri) balaca, kiçik. – Bu arxı bareyə Şirindilin u fısıldan uğli cüt quşey
(Xanlar, Qazax, Tovuz) bax fızıllıx. – Üzbaş talası fısıllıxdı, ordan çətin keçməy olar (Xanlar)
(Yardımlı) pıçıltı ilə demək, söyləmək. – Fısidey, bilmeysən nə dey
(Oğuz) tamamilə, bütöv. – İlan fış qabıqdan çıxıb
(Zəngilan) fit. – Fışqa ver qəyitsinnər Fış vurmax (Xanlar) – qışqırtmaq. – İtdərə fış vurun sürünü canavar dağıtmasın
(Qax) fit
(Salyan) fəvvarə vurmaq. – Bıçaq barmağımı nə tə:r kəssisə, qan fıyxırdı
(Ağdam, Göyçay, İmişli, Qazax, Mingəçevir, Şəki, Şuşa, Tovuz, Ucar, Zaqatala) qalın kolluq. – Qavax bı yerrər ağaşdıx oluf, fızıllıx oluf (İmişli); –
(Ağdaş) fırfıra. – Fızzax qozdan da olur
fid olmax: (Borçalı) qurban olmaq
(Bakı, Salyan) qalmaqal salmaq, fəryad qoparmaq. – Zərxanımın payın saxlamaso:z, gəlib fiğannığ qoparacağ (Salyan); – Əşi, sənə nə dedilər fiğannığ el
(Qax) nigaran. – Bi yaz bizdən fikirri olmamağa ho bəsdi
I (Salyan) kələk, hiylə ◊ Fil gəlməg – kələk gəlmək. – Ədə, mə: fil gəli:sən? II (Cəbrayıl) sap sarınan çarx, makara
(Ağbaba) çoxbilmiş. – O, yaman fildar adamdı
(Salyan) oyun adı
(Çənbərək) ağılsız, yüngülxasiyyət. – Mənim filfili adamnan peydar zəhləm gedi
(Bakı) birdən, qəfildən
(Laçın) qoca, iş qüvvəsini itirmiş. – O filintidi, yük apara bilməz
(Salyan, Şərur) qızışdırmaq, aranı qarışdırmaq. – Gədəni anasınnan ayrılmağçün filitdi:r (Salyan)
(Bərdə, Qazax) bax felman I. – Sən filman adamsan (Bərdə)
(Lənkəran) tələsik
(Tovuz) cırıq-cırıq. – Uşax paltarı filtix’-filtix’ eli:f
(Cəbrayıl, Qubadlı) eynilə, tamamilə. – Pəri findah nənəsinə oxşıyır (Qubadlı); – Əli findah dədəsidi (Cəbrayıl)
(Bakı, Salyan) ədabaz, lovğa. – Qo:şunun oğlu yaman fintifuruş uşağdı (Salyan)
(Naxçıvan) pencəyin qolunun ağzı. – Pencəyin fingi cırıxdı
(Göyçay) isti köynək. – Ay cici, mə: finil almiya:ssan?
(Xaçmaz, Quba) yuxayayan, üstündə xəmir yayılan taxta. – Firçində yuxa, lavaş yayadular (Quba)
(Qazax) bax firəng I
I (Qazax, Tovuz) qatlanmayan iri bıçaq. – Ay qız, firəngi götür, bu soğannarı soy, doğra (Qazax); – Firəngi maηa ver (Tovuz) II (Şərur) kibrit
I (Ağbaba, Başkeçid, Bolnisi, Borçalı, Çənbərək, Gədəbəy, Qazax, Tovuz) bax firəng I. – Firəngiyi mq: veriηnən doğro:m çörəyi (Gədəbəy); – Firəngiyi g
(Salyan) nadinc, dəcəl. – Allah saxlamış, firiştə uşağdı
(Salyan) qızışdırmaq. – Altdan-üsdəη firitdiyip ötürüp üsdümüzə
firqəndə vərmeg: (Bakı) yeni üzüm tənəyi almaq məqsədi ilə yerə tənək zoğu basdırmaq (zoğ tənəkdən ayrılmır)
(Bakı, Salyan) ərköyün. – Kamil çox firo:ndu; – Uşağı gərəg firo:n saxlamıyasan (Bakı)
(Mingəçevir) bax firrax
fişdırığı gəlmey: (Bakı) kefi kök olmaq. – Fişdırığun gəlsün, ay Nadir
(Yardımlı) fit. – Fişduruğun ölüə nə zərəri var