(Çənbərək) axsamaq. – Əyri Bənöyşə gənəjə dalda qalıf maymalı:r
(Çənbərək) bax maymalamax. – Nə maymırsan?
(Başkeçid, Borçalı, Qarakilsə) axsaq. – Maytağ Əli dünən bizə:lmişdi (Borçalı)
(Başkeçid) bax maytamax
(Qarakilsə) axsamaq. – Bir də gördüm bıdı maytıya-maytıya gəlir
(Şəki) axsaq. – Maytarağ adamsan, didim, heş sq: əziyət verrəmmi?
(Tovuz) bax maytamax. – Saηa no:luf, niyə maytıyırsaη?
(Zaqatala) döşlük, önlük
(Ağbaba, Qazax) 1. zarafat 2. kef
(Gədəbəy) xirtdək. – Canavar qoyunun mazalasınnan yapışer, öldürör
mazamat satmax: (Ağdam) qəti fikir söyləməmək. – Ə, day niyə mazamat satırsan, malının qıymatın de, xalq alsın dayna
(Ağdam) gavalı növü
(Naxçıvan) dələduz
(Gədəbəy) 1. mərdiməzar 2. paxıl. – Çox mazarxata adamdı o
(Bakı, Cəbrayıl, Cəlilabad, Füzuli, Kürdəmir, Masallı, Salyan) 1. naz, şivə. – Şö:ket, özüvi mazata qoyma (Salyan) 2
(Bakı, Cəbrayıl, Füzuli) hörmətli, layiqli. – Bozdəli mazatdı olufdu (Füzuli)
(Göyçay) sadəlövh
(Başkeçid, Borçalı) yastılamaq (kündəni). – Kündəni mazıla, ver ma: (Borçalı)
(Borçalı) kal. – Mazıt neyveyi <meyvəni> yeməy olmaz
mazməzə eləməx’: (Naxçıvan) ağızı yaxalamaq. – Dərmannan qarqara eli:llər, sunan mazməzə
(Dərbənd) güman ki, ola bilər ki, ehtimal ki. – Mecəhət bu iş düzələr
(Füzuli, Gədəbəy) saç, hörük. – Tutaram meçannarınnan buralarnan bir elərəm səni (Gədəbəy)
I (Gədəbəy) bax meçan II (Oğuz) saf, yaxşı (qoz). – Qoy o meçən qozadır seçim ordan
(Füzuli) saç, hörük. – Ay qız, sözümə baxmasan meçilərini yolaram
(Mingəçevir) 1. zirək 2. xeyrini güdən
(Dərbənd, Tabasaran) pendir suyundan və ya ayrandan alınan şor. – Megəc ayrannan da uladu (Dərbənd)
(Ordubad) yavaş
(Salyan) güldən cövhər çəkən alət. – Mehdodağnan gülab çəkəllər
(Mingəçevir, Oğuz, Şəki) evlənərkən oğlan evinin qızın atasına, qız evinə verdiyi pul, qızıl və s. – Nə alasısan mənnən mehir (Qğuz); – Mənnən iyirmi
(Çənbərək, Qazax, Kürdəmir) alışmaq, isinişmək, öyrəşmək. – Düyə xamdı deyin əmizdirmerdi buzoyu, indi yu:aş-yu:aş mehirrəner (Qazax); – Dəvəçi mehirr
(Qazax) mehriban. – Fatmanisə adama yaman mehirridi
(Kürdəmir) hirslənmək. – Mehlənib düşdi yola
(Çənbərək, Karvansaray) fərsiz. – Murğuz mejdin şeydi, görəx’ həncəri dolaner (Çənbərək)
(Bakı) ana. – Ay memə, dəsməli mənə vər
(Dərbənd) bax ağıl (2-ci məna). – Mencər düzəlt quyunnari salmağa
(Gəncə) miras
(Culfa) qeyri-məhsuldar torpaq
(Hamamlı) oyunu başlayan, oyunda birinci gediş edən oyunçu ◊ Meş durmax – oyunu başlamaq üçün birinci olmaq
(Gədəbəy) oyunda ikinci gediş edən oyunçu
(Şəki) gön qurudulan yer. – Gönnəri meşəyə sərmişəm
(Goranboy) kimi. – Mən yola çıxan meşgə maşın gəldi
(Dərbənd) dəmirçixana. – Osman meşxanada işliyədü
(Dəvəçi, Quba, Ordubad, Sabirabad) qaysı, qurudulmuş ərik. – Meşmeşi yaxşı yiməli meyvədü, üzü də çux uladı (Quba); – Ə: bı ərix’ lap meşmeşidi (Ordub
(Laçın) nənə
(Culfa, Ordubad, Zəngilan) tənək. – Qapıda saldığım mev dırmanıb eyvana çıxıb (Zəngilan); – Biz bağda mev əkmişıx (Ordubad)
(Ordubad) tənək zoğlarını ağaca bağlamaq üçün şiv. – Mevbənd söyüt şivinnən olar, qarağaş şivinnən olar
(Ordubad) bax meviz
(Culfa, Ordubad) qurudulmuş üzüm. – Meviz quru üzümdü (Culfa)
(Culfa, Ordubad) üzümlük. – Bizdər üzüm olan yerə mevlıx de:rıx (Ordubad)
(Culfa, Ordubad) tənəyin qurumuş zoğları. – Təneyin mevrəsin qır, yarpaxları xarab eləməsin (Culfa)