(Böyük Qarakilsə) necə? nə cür?
(Lənkəran) bax nəbit. – Nəvet dənizdə balığ cəmləyür
(Naxçıvan) toya adam çağıran ◊ Nəvə çıxarmax – toya adam çağırmaq üçün müəyyən adam seçmək. – Qızxanımın toyunda Xuruşdu nəvə çıxartmışdılar, gəldi bi
(Şamaxı) toxuculuq dəzgahında parçanın sarındığı hissə. – Qoz ağacının nəvərdi daha yaxşı olur. – Toxıdığım yəylığ nəvərdün üsdə qaldı
(Daşkəsən) necə, nə cür. – Sənin nəvəs adam olduğuu bilmerəm
(Lənkəran) bax nəbit
(Bakı) yelləncək
(Ağdaş) uşağı beşiyə qoyub bələmək. – Uşağı nəyniləməx’ vaxtıdu
(Cəlilabad, İmişli) nə əcəb? – Bibi, nəyo:z bizə gəlibsən? – Nəyo:z səni söyme:b (Cəlilabad)
(Goranboy, Tovuz) bax neyvənt. – Çimnaz çox nəyvənd qızdı (Goranboy)
(Gədəbəy, Qazax) bax neyvənt. – Kazım kimi nəyvənd heş yerdə tapılmaz (Gədəbəy)
(Gədəbəy, Şəmkir) bax neyvət. – Nijə də nəyvətdi, gürşət təpəsinnən şaqqımış (Gədəbəy)
(Ağdam, Başkeçid, Borçalı, Culfa, Gəncə, Kəlbəcər, Qazax) yağ və südlə bişirilmiş çörək. – Nəzix’ şirin olor (Qazax); – Savah çaynan nəzix’ yidim (Gən
(Barana) qaçıb aradan çıxmaq. – Baba kişi işi sulux görüf nəzildi
(Cəbrayıl, Zəngilan) çirkin və bədxasiyyət adam. – O:n üzün gor görsün, elə nıfısdı ki (Cəbrayıl)
(Mingəçevir) gizli-gizli
I (Basarkeçər, Gəncə, Qarakilsə, Zəngilan) bax nıxlamax. – Pambı:n hamısın nıxçamısan bıra, heş yerdən qaldırmağ olmur (Zəngilan); – Bərk nıxça çualı
(Tovuz) bax nıxlamax. – Nərman maşına yaman çox odun nıxçıyıf
nıxdin vurmağ: (Yardımlı) son qoymaq, sona çatdırmaq. – Sən bı işun nıxdin vur
(Cəbrayıl) doldurmaq. – Çu:alı ağzına kimi nıxladı buğdoynan
(Qazax, Meğri) vurmaq. – Əli belimə elə nıqıdı ki, nəfəsim batdı (Qazax)
(Ağbaba, Cəbrayıl) xəsis. – Söyün yaman nıqqız adamdı (Ağbaba)
(Kürdəmir) burnunda danışan. – Ağaveysin oğlu nınığdı
(Lənkəran) qaraqabaq. – Bi bax, gör nə nırdos adamdı
(Ağdaş, Mingəçevir, Zəngilan) bax nıqqız. – Kərim çox nırğızdı (Ağdaş)
(Qazax) böyük, iri. – Dədəm bir gilas əkif, meyvaları elə nırıdı kı
(Qafan) silkələmək. – Çıx bı armıdı nırıldat töx’ divinə
(Füzuli, Qarakilsə, Meğri, Ordubad, Ucar) bax nıqqız. – Mö:lan yaman nırqız adamdı (Ordubad); – O, yaman nırqız adamdı, onnan bir qəpix’ çıxmaz (Füzul
(Füzuli, Qarakilsə, Meğri, Ordubad, Şahbuz, Ucar) xəsislik. – Nırqızdığ eləmə, pulun çoxdu özq: postal al (Ordubad)
(Qazax) tikanlı ağac növü. – Nırnıcın meyvəsin dərməx’ mümkün dö:l
(Masallı) bax nıqqız
(İmişli) ara vermədən ağlamaq. – Bəsdi nırradın, baş-beynimiz getdi
(Yardımlı) nəsil. – Səni görüm nışırığın kəsilsin
(Meğri) ot yeyiləndən sonra qalan çör-çöp
(Salyan) bax nınığ. – Nıtığ Fərşil Salyana getdi
(Meğri) üzəri naxışlı <çörək>. – Nizğalı fətirdən bişirip tollamısan ura, bir tə:lif də eləmeysan
(Meğri) yayılan xəmirin üzərində naxış çəkmək. – Man nızqaleyram, san yap
(Mingəçevir) burnunda danışan, tın-tın
(Salyan) duzlanıb qurudulmuş <balıq>. – Nicar balığ plo:nan yiməli olir
(Borçalı) qulağın sırğa taxılan hissəsi. – Təniyi niçəyə taxdım
(Çənbərək) qarğış. – Nif töx’mə uşağa, az:
(Şəki) tumanın bağ keçirilən yeri (hissəsi). – Nifəyə bağ keçirərdux belə bağlamaxdan ötərin
(Çənbərək) qarğamaq. – Arvatdar Usuva niflədilər
I (Cəbrayıl) nəhəng. – Əhməd dayı, bırda bir nifrin gürzə yatıf II (Füzuli) çox, çoxlu. – İclasda nifrin adam vardı III (Qax) soyuq IV (Gədəbəy) eybəc
(Şamaxı) bədbəxtlik. – Səni nifusət basıb
(Dərbənd) ördək tutmaq üçün düzəldilmiş göl. – Niğələri kövlü açan dikabirdə açadı
(Zaqatala) tərəcə
(Quba) sözü uzadauzada danışmaq. – Danışanda niğniğlama
(Tabasaran) nehrə tıxacı
(Ordubad) məzənnə, nırx. – Bazara təzə nix qoyulub