(Qax) kiflənmək. – Çora <çörək> yeydə porrıyıy
(Oğuz) tüklərini qabartmaq (quşa aiddir). – İndişqa xoruzu porsalır
I (Qax, Şəmkir, Zaqatala) qızarmaq II (Qazax, Hamamlı, Laçın, Tovuz, Zaqatala) qıcqırmaq. – Xamır porsuyuf, tez ol qala təndiri (Qazax); – Qatığ o qəd
(Lənkəran) bax porsalmaq
(Ucar) kövrək qabıqlı (qoz). – Port qozun ləpəsi irahat çıxır
(Qarakilsə, Ordubad) yemək adı (süd ilə doğranmış çörəyin qaynadılmasından hazırlanır). – Portdama payız lap yaxşı olur (Ordubad)
(Ağcabədi, Borçalı) körpə quzular salınan yer. – Poruda anadan təzə olan quzular olur (Ağcabədi); – Poru otuxmuyan quzularçündü (Borçalı)
(İmişli) bax poru. – Bir az so:ra poruğa yığılar quzı
I (Oğuz) bax porramax. – Çürək porruyuf II (Gəncə) xarab olmaq. – Yumurta yaydan qalıf poruyuf
(Gəncə) çürümüş. – Porumuş almanı uşax yeyirdi, əlinnən aldım
(Lənkəran) süst olmaq
(Qarakilsə, Oğuz) bax pasalax I. – Posalağ adam çox hilləkər olan şeydi (Oğuz)
(Barana, Basarkeçər, Borçalı, Culfa, Hamamlı, Qazax, Şəki, Şərur, Tovuz) çust. – Posdalın altı gön olor, üzü də dəri olor, özü də davansız olor (Borça
(Çənbərək) udmaq (oyunda). – Ay İrva:m, də:n top oyununda Vəliyi posxurtdun
(Əli Bayramlı) darvaza. – Sırxayın pospələdi xarab olıb
(Ağdam, Başkeçid, Bolnisi, Borçalı, Cəbrayıl, Culfa, Hamamlı, Qazax, Şəmkir, Şərur, Yevlax) bax posdal
(Borçalı) çusttikən. – Postalını apar postalçıya tikdir
(Qazax) yabanı bitki adı
poşalıx eləmək: (İrəvan) çığır-bağır salmaq. – Çox da posalığ eləmə, sənnən qorxan yoxdu
(Borçalı, Qazax, Şəmkir) suda, süddə həll olunmamış un yumrucuqları (xəşildə, umacda və s.). – Pot xaşılın içindo:lur (Borçalı); – Hörrüyü qarışdırmad
(Ağdam, Başkeçid, Bolnisi, Borçalı, Qazax, Şəmkir, Tovuz) 1. biryaşar camış balası (Başkeçid, Bolnisi, Borçalı, Qazax, Şəmkir, Tovuz)
(Salyan) ağzınacan, ağızbaağız (doldurmaq). – Siyəzini bığdeynan potaxırç doldırdım Potaxırç olmağ – sıxışdırılmaq (darısqal yerdə)
(Zaqatala) kök (adam)
(İmişli) bol
(Zaqatala) yabanı bitki adı
(Qax) kök və yekəqarın adam
(Ağdam, Xocavənd, Qazax, Tovuz) vəlin altında döyülməyib qalan sünbül. – Taxılı döyüf şaneynan so:ururux, potqası bir yana tüşür, duru taxılı bir yana
(Ağdam) vəlin altında yaxşı döyülməmiş taxılı bir yerə yığmaq, toplamaq. – Taxılı so:urannan soηra onu potqalıyırdıx
I (Ağdam, Xocavənd) pətənək (quşlarda) II (Borçalı) yabanı bitki adı. – Potpotu baldırğanın arasınnan çıxır Potpotu çıxarmax (Xanlar) – əngəl çıxarma
(Biləsuvar, Lənkəran, Masallı) bax pota (1-ci məna). – Gomuş potuğa süt verir (Lənkəran); – Ay gədə, potuğu qovla bəri (Masallı)
(Basarkeçər, Qazax) kök
(Çənbərək) kökəlmək. – Tutduğum küçüx’ potuşdanıf
(Ordubad) dərib qurtarmaq. – Gedax, mevlığı (üzümlüyü) pozax
(Cəlilabad, Meğri) bax pörə II. – Arinin balasinə deyük pöhrə (Cəlilabad)
(Lənkəran) qarsalanmaq, yaxşı bişmədən üzü yanmaq, qızarmaq
(İmişli) yolmaq (quş tükünə aiddir). – Pöjdeyün to:uğı, bişirün
(Cəlilabad) qorxu. – Heç kəssən pökəm yoxdi
(Qax) sümüksüz ət
(Cəlilabad) solğunlaşmaq (susuzluqdan). – Çiçəklər pölişgeyib
I (Göyçay) pöhrə II (Sabirabad) beçə arı. – Pörələr çoxalmağdadu
(Qarakilsə, Zəngilan) bax pornax I. – Pörnəklər çobanın haqqını hər ayın axırında verillər (Zəngilan)
(Borçalı) pətənək (quşlarda). – Dən dəndəx’dən gedər töyüğun pötpötəsinə
(Ağcabədi, Çənbərək, Kürdəmir) pörtmək, pörtələmək (ət haqqında). – Bir az ət vardı, pörşələdik, yedik (Ağcabədi); – Toyuğı kəsib qaynar suda pörşəliy
(Zaqatala) ağciyər (iri buynuzlu heyvana aiddir)
(Zəngilan) pörtülüb qurudulmuş zoğal. – Pörtdəx’ bişmişdə işdənir
(Cəbrayıl, Qazax, Mingəçevir, Şəki, Zəngilan) 1. buğda, lobya və noxudu pörtlədərək hazırlanmış yemək
(İrəvan) udma (oyunda). – Rəşidin aşıxlarını pösgürüf əlinnən aldım
(Qarakilsə, Zəngilan) isti suda pörtmək. – Sən cücüyü pöşdə, mən də ayrı iş görüm (Zəngilan); – Az, toyuxları pöşdə (Qarakilsə)
(Oğuz) məc. yemək, yaxşı çeynəmədən tez-tez yemək. – Hümbət üç çörəyi pöşələdi
(Gəncə, Qazax) bax pötpötə. – Pötpötü yeməlidi (Qazax)