(Ağdam) tərslik. – Ə:, bu qəjəlavlığınnan niyə əl çəx’mirsən?
(Bərdə, Şuşa) bax qəjəlav. – Qəjəlo: adam tərs danışır (Bərdə); – Qəjəlo: adamnan özünü gözdə! (Şuşa)
(Bərdə) yəhərin üstünə qoyulan xüsusi yastıqça. – Qəjəri qoy atın belinə
(Füzuli) araqarışdıran
(Şəmkir) üstünə qıcanmaq, xoruzlanmaq. – Qəjmirrəniv eləmə, sənnən qorxan yoxdu
(Zərdab) bax qəjbi. – Muxdar dünən bir qəjvi tutmuşdu, yalançılar sözü olmasın, qarnınnan üç kilo kürü çıxdı
(Tabasaran) ağac adı. – Qəqəp hüngül uladı, yəxşi yanadı
(Ağdam, Bərdə, Bolnisi, Borçalı, Daşkəsən, Füzuli, Gədəbəy, İmişli, Kəlbəcər, Kürdəmir, Qarakilsə, Naxçıvan, Ordubad, Şuşa, Tərtər, Zəngilan) hündür,
(Bərdə) yüksəklik, hündürlük, ucalıq. – Qara damın qəlbili: üç ərşindi
(Meğri, Ordubad) dəfə. – Bu qələ İsirafılgil geder, gələn qələ də siz gedecisiz (Meğri) Qələ güni (Yardımlı) – çərşənbə axşamı
(Meğri) yelləncəyin bir növü. – Bir dirəx’ basıre:x yerə, bir uzun tiri də dəle:x’ <dəlirik>, keçire:x’ homan dirəyə, una de:x’ <
I (Kürdəmir, Naxçıvan) növ, cür. – Bir qələm şey deyim, al gət (Naxçıvan); – Bir neçə qələm şey isdədi qızın başdığına (Kürdəmir) II (Culfa) daşyonan
(Dərbənd) ipə düzülmüş qax. – Şəki armutunnan beş qələmdər qurutdum
I (Cəbrayıl, Hamamlı) tikan. – Höşəndə əyaxyalın gəzmə, əyağına qələmə batar (Hamamlı); – İydiyə çıxanda özü: qələmədən gözdə (Cəbrayıl) II (Zəngibasa
(Ordubad) karandaşyonan bıçaq
(Şamaxı) ağacın qurumuş qol-budağını kəsmək. – Bu ağacı qələmliyəg gərək
(Bakı, Dərbənd) sirkə, abqora və s. tökmək üçün dördkünc şüşə qab. – Qələndərdə Həsəngilə sirkə göndərdim (Dərbənd)
(Qax, Zaqatala) motal pendirinin suyu. – Bu qələzim çox durudu (Zaqatala)
(Cəbrayıl, Füzuli, Göyçay, Kürdəmir, Laçın, Sabirabad, Zəngilan) keçə. – Alaçığın üsdünə yaxşı qəlib çəkmişdilər (Zəngilan); – Qəlib olmasa, tərəkəmə
(Ağcabədi, Çənbərək, Gəncə, Qazax, Mingəçevir, Şəmkir, Tovuz) bax qəlib. – Dəyənin üsdə salırdıx qəlif (Tovuz); – Qəlifləri güyə deşif; – Dəyəni qəlif
I (Ucar, Zərdab) bax qalın. – Anam axşam qəlin pişirdi (Zərdab); – Qəlin nazik olur yuxa kimi (Ucar) II (Yardımlı) kobud, qanmaz
(Yardımlı) çox qalın. – Gör nə qəlinnıxa partal geyib bu isdidə
(Qarakilsə) bax qəlib. – Dədəm böyük bir qəlip saldımışdı, həməşə o qəlipi obuya aparırdıx
(Ağdam, Şuşa) girdə şəkildə bişirilmiş və şirin olmayan peçenye. – Uşaxlar qəliti çox xoşduyur (Şuşa)
(İmişli) taya vurmaq (taxılı). – Taxılı gətirib qəlləleyirdilər
(Qax) bax qalt
(Qazax, Tovuz, Zaqatala) bax qaltan. – Heş getməy olmor, qəltən ayağımı əzer (Qazax)
(Qax) mis kasa. – Xoraqı mağa qəlyabadyaya tök
(Ordubad) qızın razılığı alındıqdan sonra qız evinin oğlan adamlarından aldığı hədiyyə
(Biləsuvar, Əli Bayramlı) bax qamaltı. – Qəmaltını bura gəti (Biləsuvar)
(Bakı) çaylaq daşı. – Küçələrə qabağlar qəmbər döşüyərdilər
(Bakı) çay daşı döşənmiş yer, küçə
I (Quba) qurudulmuş zoğal. – Qəməni bizdə boş yiməzlər II (Cəlilabad, Yardımlı, Gədəbəy, Qazax, Salyan) balaca xəncər
(Ağbaba, Ağsu, Bərdə, Biləsuvar, Cəbrayıl, Culfa, Əli Bayramlı, Füzuli, Gədəbəy, Göyçay, Hamamlı, İmişli, Kəlbəcər, Qarakilsə, Naxçıvan, Ordubad, Saly
(Füzuli, İmişli) sarımtıl (ata aiddir). – O qəmər maydan yaxşı qaçır (Füzuli)
(Qazax) bax qəməran I
I (Biləsuvar, Salyan) inqilabdan əvvəl ailə üzvlərinin qeydə alındığı xüsusi dəftər. – Biz hələ qəməran işdədirig binədən (Biləsuvar) II (Biləsuvar, S
(Biləsuvar, Salyan) vəkalətnamə, inanış. – Qəmərən kö:nə sözdü (Salyan)
(Şamaxı) cavan qoz ağacı. – Çayın qırağındakı qəməti çırpdım
(Zərdab) bax qamaltı
(Lənkəran) səpki. – Yaz vaxdı isdidən bədənimdə həməşə qəmijə olardı
(Gədəbəy) qığırdaq. – Ətin qəmircəğini xoşdo:y bizim kiççiq qız
(Ağbaba) bax qəmərən. – İkisinin arasında qəmrel düzəldiflər
(Başkeçid, Gədəbəy, Şəmkir) qadınlara aid baş bəzəyi. – Qəmzeyi cahıllar bağle:rdi (Gədəbəy)
(Meğri) bax qənjəlməx’. – Buzav elə pis qəncəlip ki, bicə sümüyü qalıp
(Daşkəsən, Gədəbəy) qəndqabı. – Qət qoyduğumuza qəndaf de:rix’ (Daşkəsən); – Qəndava birki qənd qoy, gəti buryə (Gədəbəy)
(Tərtər) üzüm növü adı. – Qəndəhəri üzümlərin hamısınnan baş üzümdü
(Lənkəran) şəkərçörəyi
(Basarkeçər) baca. – Tüsdü qəndildən çıxar. – Qəndilin üsdü örtülüdü, tüsdü evdən çıxmır
(Lerik, Yardımlı) qəndqabı. – Qəndirizi gəti qoy bıra (Lerik)