(Gədəbəy) bax laxşəng
(Kürdəmir, Qarakilsə) məc. xəstə, zəif. – Bədənim yaman laxşəkdi (Kürdəmir)
(Gədəbəy) lağlağı
I (Cəbrayıl, Kürdəmir, Mingəçevir, Şamaxı, Zərdab) bax laxda. – Barama üçün laxta çatışmır (Zərdab); – Kümdə beş laxta var; – Barama qurdunu laxta üsd
(Zaqatala) sulanmaq (yaraya aiddir)
(Qax) ləyən
(Salyan) səhlənkar. – Sən biyaz <bir az> laqqacarsan
(Salyan) səhlənkarlıq. – Sən də az laqqacarrığ elə
(Dərbənd, Tabasaran) bax daqqay
(Dərbənd) küçük. – Qujalar da laqqaybala diyədü una
(Gəncə) su və ya yal içmək (itə aiddir). – Yalağa su tök, it laqqıldatsın
(Çənbərək) boş. – Öy laqqıtaxdı, heş şey gətimiyiflər; – Bu laqqıtax damda həncəri durum?
(Ağdaş, Culfa, Qazax, Ordubad, Şərur) lampanın odluğu. – Ləmpənin lalası qırılıf (Qazax); – Lala ləmpənin maşinində olar (Ordubad)
(Cənubi Azərbaycan, Ordubad) yeməli yabanı bitki adı. – Qo:rma bozbaşı üçün bir az laladibi yığmışam (Cənubi Azərbaycan); – Laladibi dərirəm qaduv alı
(Ağdam, Ağdərə) bax laladibi
(Daşkəsən) aciz, bacarıqsız. – Kərim lalafəfıx’di
(Salyan) çərəz. – Xonçıya lalagillə də qoyallar
(Kürdəmir) səliqəsiz. – Yaqut lap lalağırtın biridi
I (Şahbuz) çiçəkləmək, gül açmaq. – Ağajdar lalalanıb II (Çənbərək, Karvansaray) təmizləmək. – Buğduyu lalaladım yığdım (Çənbərək)
I (Gəncə, Qazax, Yevlax) qorxaq. – Həsən çox lalaməlix’di (Qazax) II (Oğuz) danışıq qabiliyyəti olmayan III (Tovuz) avam
(Kürdəmir) pəltək
(Kürdəmir, Şəmkir) bax lalapəto. – Uşağ dilini əzir, lalapitix’ qalacağ (Kürdəmir); – Dünən lalapitix’ Söyün bizdeydi (Şəmkir)
(Cəbrayıl) lalə. – Gə gedəx’ lalatərə yığmağa
(Ağdam, Borçalı) bax lalatərə
(Cəlilabad) lalə
(Bakı) yalvarmaq. – Nağada laledim sənə ki, gedmə, qulağ asmadun ki, asmadun
(Gəncə, Qazax, Ucar) dairəvi stol
(Salyan) uşaq oyunu adı
(Salyan) bax lalələm
I (Ağdam, Cəbrayıl, Gədəbəy, Gəncə, Oğuz) həddindən artıq yetişmiş. – Zoğalın lalığını gətirib verillərdi isitməsi olan adama, o sa:t sağalırdı (Oğuz)
(Gəncə) dilsiz-ağızsız. – Çox lalıx-malıx uşaxdı
I (Ağdaş, Gəncə, Xanlar, Qarakilsə, Mingəçevir, Şamaxı, Şəki, Ucar) həddindən artıq yetişmək. – Armıt lalıxlıyıf (Gəncə); – Ağaşdarda armıddar lalıxlı
(Çənbərək) bax lalıxlamax I
I (Cəbrayıl, Salyan, Göyçay, Qarakilsə, Meğri, Şamaxı, Zaqatala, Zəngilan) bax lalemeg. – Sə:rdən bir həylə lalıyıram, hardasan, gəlif çıxmırsan (Meğr
(Quba) toyuq cinsi. – Bizim beş dənə lalu toyuğumuz var
(Bakı, Naxçıvan, Zəngilan) sakit. – Də:z lamdu, gəlun gedegün çimmegə (Bakı); – Araz ordan lap lam axır (Zəngilan)
(Mingəçevir, Naxçıvan) sakit, səssiz. – Sən ağzını yum, lam-cim otu (Naxçıvan)
(Masallı) təpitmə. – Yarama lama qoydurmuşam
(Cəlilabad) heç olmazsa. – Lamahlama, sən gəlib çıxeydun, heç kim yox idi
(Təbriz) arabanın təkərindəki şini təkər ağacına bərkidən dəmir halqa. – Ərəbənin lamatanın dəmirdən düzəldəsən gərax
(Borçalı, Oğuz, Zaqatala) tavan. – Mən pənəri lampadan asdım (Zaqatala)
(Kürdəmir, Zərdab) bax lampa. – İdarə binasının lamparı çox xoşuma gəldi, əhsən onun usdasına (Zərdab)
(Əzizbəyov) tənbəl
(Qax) çardağın girəcəyi
(Salyan) sakit. – Lançi it adam tutmaz; – Bizim it lançi itdi, onnan qorxma
(Qax) yekəqarın
(Meğri) müvazinətini çətinliklə saxlayan
(Salyan) yaltaqlıq. – Acınnan ölərəm, lanğılığnan baş saxlamaram
I (Salyan) adama hürməyən. – Balacalığınnan açığ gəzən it lanqı olar II (Salyan) yaltaq. – Sən də lap lanqısan a! Lanqı danışmağ (Salyan) – boş-boş,
(Axalsxi, Gəncə, Şəmkir, Yevlax) arabanın dal və qabaq təkərlərinin oxlarını birləşdirən ağac hissə. – Lanqut qırılsa furğun pozular (Axalsxi); – Hara