(İmişli, Salyan) çidarlamaq. – Atı apar tuşa, bir az otdasın (İmişli)
(Qəbələ) bax duşbalan. – Əmim tuşbaladakı arpanı təmizləyib atın qabağına töydü
(Gədəbəy, Gəncə, Goranboy, Xanlar, Mingəçevir, Şəmkir) bax duşbalan. – Leyla, tuşbalanı maηa gəti aşı süzüm (Gəncə); – Tuşbalan hardasaə:ti, xamır old
(Balakən, Zaqatala) albalı. – Tuşbalımız boldu, mürəbə bişirə bilərik (Balakən); – Anam tuşbalıdan mürəbbə bişirdi (Zaqatala)
I (Gəncə) sərrast, düz. – O, yaman tuşqul atır II (Başkeçid, Qazax) hədəf, nişan. – Gəlin bu daşı tuşqul qoyax, görəx’ yalameynan kim vura biləjəx’
(Xanlar) bax duşbalan. – Tuşpalannan pilov süzöylər
(Bərdə, Cəbrayıl, Gəncə, Qarakilsə, Tərtər, Zəngilan) göstərmək, istiqamət vermək. – Qəzənfəri tuşutdum, getdi Bayandura (Bərdə); – Mə: tuşutma, apar
(Cənubi Azərbaycan) xışın dəstəyi. – Heşin tutacı sındı
I (Kürdəmir) bax tutalğac II. – Tək yetimdi, bir tutacağı yoxdı II (Cəbrayıl, Göyçay, Quba, Zəngəzur) bax tutağac I
(Quba) ocaqdan isti qazan və s. şeyləri götürmək üçün xüsusi dəsmal. – Fatimə tutaçıxarnan qazanı ucağdan çıxartdı; – Tutaçıxarnan tutub ucaxdan cəmi
I (Bakı, Basarkeçər, Borçalı, Daşkəsən, Göyçay, Qazax, Mingəçevir, Tərtər) ocaqdan isti qab və s. götürmək üçün xüsusi dəsmal, tutqac
(Daşkəsən, Mingəçevir) bax tutağac I. – Ojaxdan qazanı, baydeyi tutağaşnan götröylər
I (Ağcabədi, Bərdə, Şuşa, Tərtər) əsas, dəlil, sənəd. – Zəhranın əlində tutalğası var, işə çıxmır (Bərdə); – Yunus kişi, sənin əlində bir tutalğa varm
I (Qazax) bax tutağac I II (Qazax) məc. kömək, arxa; qohum
(Şəmkir) bax tutalğac I. – Qazanı ojaxdan tüşürəndə tutalqaşnan tüşür kün, əlin yammasın
(Şuşa) məslək. – O adamın tutamağı yoxdu
(Şuşa) məsləksiz. – Həsən tutamaxsız adamdı
(Ağcabədi) gödəkbuynuzlu, qısabuynuzlu. – Tutambuynuz öküz işdəx’ olar, həm də qəşəng olar
(Şuşa) əl tutumu ilə ölçmək. – Bu Hasanın boyu tutamlama:nan bilinər
(Tovuz) güləş ◊ Tutaş basmax (Tovuz) – yıxmaq, məğlub etmək. – Bizim uşaxları tutaş basmax olmaz
(Ağdam, Bərdə, Şuşa) 1. güləşdirmək. – Uşaxları tutaşdırdıx, Məmişin oğlu səninkini yıxdı (Ağdam) 2. dalaşdırmaq, vuruşdurmaq, döyüşdürmək
(Şuşa) 1. sıx 2. yanaşı, qoşa 3. biri-birinə bağlı, əlaqədar
I (Mingəçevir) 1. güləşmək 2. dalaşmaq II (Ağdam, Şuşa) yanmaq, alovlanmaq. – Ojax indijə tutaşır (Ağdam)
(Ağdam) şanapipik. – Tutbitin başında darağ olur
(Cəbrayıl) qısqanc. – Ərim mənim yaman tutğuydı
I (Borçalı, Gəncə, Şuşa) yapışqan. – Tutqal ağajı ağaja yapışdırır (Borçalı); – Balıx tutqalı şeyləri yapışdırır (Şuşa) II (Naxçıvan, Şərur, Tovuz) ba
(Şuşa) yapışdırmaq. – Bu kasanı tutqallama:nan bitişdirməx’ olmaz
(Şuşa) 1. yapışqanlı 2. yapışdırılmış. – Tutqallı küzə su saxlamaz
I (Göyçay, Kürdəmir, Mingəçevir, Ucar, Yevlax) şoraba, duza və ya sirkəyə qoyulmuş xiyar, kələm, badımcan və s
(Ağcabədi, Göyçay, İmişli, Quba, Oğuz, Şamaxı, Ucar) xörək adı. – Tutmac qatıxnan ye:ilir, işdah açır (Ağcabədi); – Tutmacı günorta, ya axşam yiyəllər
(Ağdam, Basarkeçər, Mingəçevir, Şuşa) bax tutmac. – Dünən də tutmaş yemişəm, bü:n də (Ağdam); – Yoldaşımgilə getmişdim, ollarda tutmaş yedim, çox xoşu
(Dərbənd) böyürtkən. – Uşağlar tutmiş götürüb, kamput ələdüğ
(Şuşa) girov. – Bir xəli tutu verif pul aldı
(Şuşa) çaxmaq daşı ilə od əldə etmək üçün xüsusi pambıq piltə. – Bir az panbıx qaynadıf tutucu qayırdım
I (Şuşa) xəstəlik, ağrı. – Qol qılçımda tutuxlux var II (Şuşa) utancaqlıq. – Uşaxda o qədər tutuxlux var ki, adam isdəmir dindirsin
(Dərbənd) yeməli, yabanı bitki adı. – Baxçadə tutulxarək vardı, tikanların təmizlədüm yedim
(İsmayıllı) duza qoyulmuş. – Bizdə bir yekə küp tutulmuş yelpənəy var
I (Şuşa) təhər. – Bu tutumda adam görməmişəm II (Şuşa) qurudulmuş gavalı, alça və s. – Bir torba tutum gətirmişdilər
(Cəbrayıl) qənaətcil
I (Şuşa) alovlandırmaq. – Odunnar ağır yanır, tutuşdurmax lazımdı II (Şuşa) bax tutaşdırmaq I. – Onun işi adamnarı bir-biriynən tutuşdurmaxdı
I (Kürdəmir, Şuşa) bax tutaşmax II. – Ojax hələ yaxşı tutuşmuyuf (Şuşa); – Ocağa quru odun qoyanda tez tutuşur (Kürdəmir) II (Başkeçid) çürümək (süd h
(Xanlar) meşədən odun, çırpı və s. gətirmək üçün ip. – Tuv gətirseydix’ indi meşədə əziyət çəx’məzdix’
(Qax, Zaqatala) kəsilmiş yoğun uzun ağac. – Bu gün bir tuva gətirmişəm
(İmişli, Qazax) bax tubulqu. – Tuvulğuyu heyvana vurmax olmaz (Qazax); – Uşa:n tuvulğusun niyə sındırdın sən?
(Qazax) yüyürmək, qaçmaq. – Tuyla, danamızı qaytar
(Zaqatala) künc, bucaq. – Əlinin barısının tübi təzədi; – Evin tübi uçub
(Xocavənd) gicəllənmək. – Tü:əcəx’ləndim, yıxıldım
(Cəlilabad) ovçu. – Tüəgçilər qıreylər bı quşdarı
(Şəmkir) bax tü:əğçi. – Mansır çox yaman tü:əx’çidi
(Qazax) dabaq xəstəliyini müalicə etmək üçün istifadə olunan yabanı dərman bitkisi adı