(Qubadlı) xəstəlik adı, xroniki bronxit
(Bakı) çarşab növü
(Çənbərək) yelləmək. – Oğul, yorğanı yelpitmə, üşüyürəm
I (Xanlar) bax yelbizək. – Səlmi cijinin yelpizəyi həmişə üzünə tökülür II (Mingəçevir) yelpik
I (Qazax) bərk tullamaq II (Çənbərək) yaxasından tutmaq. – İşbitirən genə Şıxalıyı yeltələdi apardı III (Cəbrayıl) tez-tez getmək
(Qax) yüngülxasiyyətli
(Qax) tələsik. – Sən yeltəmə-yeltəmə qedəndə bildim ki, bir iş çıxaracaxsın
(Şəki) ildırım. – Yelvə çaxıf bərh yağış yağdı
(Qax) sürətlə. – Helə yelyelpənək qetdi
(Cəbrayıl) rüşvət
(Dərbənd) yemlik, yeməli südlü bitki
(Dərbənd, Tabasaran) meyvə. – Alma teregin kəsdim, yemiş vermiyədi (Dərbənd)
(Zaqatala) balaca yemiş
(Füzuli) gübrə. – Biz pambığa üş kərən yemləmə verdix’
(Cəbrayıl, Meğri) azca axsamaq. – Qarakərə qoyun iki gündü yemsiyir (Meğri)
(Qazax) yaşmaq. – Yemşəyi qavaxlar tutardılar arvaddar
yencix’-yencix’ danışmax: (Ağcabədi) başa düşülməz tərzdə danışmaq. – Yencix’ – yencix’ danışma, aydın danış, başa düşüm
(Gəncə) sıxmaq. – Uşağı yencimə, isdidi
(Axalsxi) yerə yıxmaq. – Əliynən İbiş güləşəndə Əliyə köməy eliyif, İbişi yendirdim
(Tabasaran, Zaqatala) paltarın qolunun ağzı. – Əhmət öz köynəginə yeng tikdirdi (Zaqatala); – Məşəyə udun eləma: kitəndə qastumun yengi cirilütdü (Tab
(Balakən) əmiarvadı. – Əminğın arvadı olur yenganğ
(Oğuz) uşaq oyunu adı
(Basarkeçər, Başkeçid, Böyük Qarakilsə, Goranboy, Qazax, Qax, Tovuz, Zaqatala) qardaşarvadı. – Yengəm bö:ün bizə:lmişdi (Basarkeçər); – Mənim yengəm b
(Gəncə) toyda yengəyə verilən bəxşiş. – Yengəyolu qıymatdı şeylərdən verilir
I (Bakı, Kürdəmir, Meğri, Şamaxı) təzə, yeni. – Yengi yetişən oğlandu u; – Yengi il, sağlığ olsun, gedər oxumağa (Bakı); – Ö:ə yengi getmişdim, çağırd
yengili başdan: (Ağdam, Füzuli) yenidən. – Durağ indi yengili başdan arx çəkəx’? (Ağdam); – O suyu yengili başdan təmiz bədirəyə <vedrəyə&G
(Axalsxi) məğlub olmaq. – Düşmannar bizimnən davada yengildi
(Oğuz) toydan sonra təşkil edilən şadlıq məclisi, yığıncaq
I (İmişli) məc. qudurmaq. – Ə, niyə yeηifsən? II (Başkeçid, Borçalı, Çənbərək) yarışda, oyunda udmaq, qalib gəlmək
(Gəncə) növbəti il. – Sənin pulun yeniyə qaldı
(Çənbərək) sözə baxmaq. – Əli həmişə yenilir
(Şəki) bax yamşax II. – Yenşax adamnan mənim aram olmaz
(Meğri) sözəbaxan, üzüyola. – Babam muna dedi ki, yepəlex’ adamsan
(Zaqatala) hər yerdən. – Bu yerə yer-yerdən gəlif yığılıfdılar
(Biləsuvar, Cəlilabad, Quba, Masallı, Şamaxı, Zaqatala, Zəngəzur) kartof. – Bazarda yeralma çoxdu (Biləsuvar); – Dünən xeyli yeralma yığdım (Şamaxı)
(Ağsu, Biləsuvar, Borçalı, Cəlilabad, Quba, Lənkəran, Masallı, Şamaxı, Zaqatala, Zəngəzur) bax yeralma
yardızıtması verməx’: (Ağcabədi) çilingağac oyununda çilingi yer ilə geri qaytarmaq. – Əyə, əliηnən atma, yerdızıtması ver
(Bolnisi, Borçalı, Qazax) köstəbək. – Yerdombaldan torpağı eşiv altında gizdəner (Qazax)
(Şərur) dombalan. – Yergülməşəkəri olur yazda
(Cəbrayıl) yabanı bitki adı. – Bizim örüşdə yerqulacı çoxdu
(Qazax) yerin altında daşdan tikilmiş otaq
(Quba) gödəkboylu. – Bu uğlan lap yerpusalağıdu, buyi hiç çıxmiyədü
(Ağdam, Xocavənd) yerli. – O, yerrisdandı, yanı bizim kimi oturaxdı (Xocavənd)
(Oğuz) yer dəzgahında yundan toxunmuş şal, parça növü
(Quba) itələmək
(Cənubi Azərbaycan) bitki adı. – Yertopunu uşaxlar oynatmaxdan ötəri dərəllər
(Salyan, İrəvan) gödəkboylu. – Yeryapalağı adam çox bərk qaçammaz (İrəvan)
(İmişli) toy adəti. – Üş günnən so:ra yeryığdı eliyəllər
(Hamamlı) pinti
(Şəki, Zaqatala) bax yaşırmağ. – Bir-iki dənə həyvə yeşirmişdim sandıxda (Şəki); – Mən Üzeyrin köynəyini yeşirdim (Zaqatala)