I (Qazax) körpə uşaq. – Yazığın bir dam dolusu xiciyi var, özü də naçaxdı II (Şərur) sümük qırıntıları
(Qax) cızdaq. – Seni qavrılıp xiciy olasın
(Daşkəsən) qutab
(Qax) mətbəx. – Xidvada xoraq men pişiriy
I (Quba) bax xiy I II (Zaqatala) meyvə dərmək üçün ucu haça ağac
(Sabirabad) cındır
(Çənbərək) fikir, rəy. – Sadığın xiləfəsiη qanə:mmirəm
(Balakən) çirkin
I (Dərbənd) yazın ilk 12 günü. – Qaranqac <qaranquş> xilidə gələdi II (Zaqatala) bax xil II
(Tovuz) bax xiliy. – Uşaxlar bosdan ura olanda doyunca xilix’ yi:r (Tovuz)
(Ağdam) xırda və yetişməmiş <yemiş, qarpız və s.>
(Zəngibasar) qarınqulu. – Bu xilliyin qarnını mən doydıra bilmərəm
(Zəngilan) cecə, puçal
xiltduğ qatmağ: (Xaçmaz, Quba) narazılıq salmaq
(Lənkəran) torta. – Yağın xiltəsin xəmirə qat
(Gəncə) qısaboy <adam>
(Ağdaş) xəsis, simic
(Qax) fırtıq. – Burnunun ximiqini silə bilmiy, mağa əqil örqədir
I (Zəngibasar) hülqum; boğaz. – Tutdu ximirçəyimnən, az qala boğulmuşdum II (Gədəbəy, Tovuz) qığırdaq
(Ağdam, Göyçay, İsmayıllı, Qazax, Mingəçevir, Zərdab) bax xibis. – Kərim olduqca ximis adamdı (İsmayıllı); – Öz malın yemir, başqasına qunaxlığ eləmir
(Qax) kök, yer kökü
(Qax) xəmir xörəyi adı
(Qax) üçkünc baş yaylığı. – Dədə mq: xinəbənd alıp
(Qax) yastı aşıq
(Borçalı) bax xinəbənd
(Bakı, Kürdəmir) yüngülxasiyyət. – Nizami lap xingilidi (Kürdəmir)
(Qax) hıçqırıq. – Meni xinig tutiy
(Salyan) acıq ◊ Xinio: verməğ – acıq vermək. – Bilmirəm ki, mə: nə xinio: verirsən
(Ağdam, Kürdəmir) bax xepir. – Xipər adamnan gecədə üç dəfə allahlığ, yeddi dəfə bəylig həvəsi keçir (Kürdəmir)
(İmişli) qısaboy <adam>
(Zaqatala) səliqəsiz. – Məktəbə xirça gəlmax olmaz
(Cəbrayıl, Kəlbəcər) tövlənin künclərinə basdırılan ucu haça dirək. – Xirçəx’ onnan ötəridi kin, üsdünnən ağaş qoyurux (Kəlbəcər); – Qabaxcan tavlanın
(Qax) bax xirsək I
(Şəki) baramaqurdunun dördüncü yuxusu. – Xirex’ də diyillər, uludan durda da diyillər axırıncı yuxudan duranda qurd; – Qurdumuz xirex’dən durutdu
(Kürdəmir) bax xirex’
(Dərbənd) hülqum. – Xortdum da diyədi, xirxirəy də diyədi
(Ağdam, Cəbrayıl, Goranboy, Xanlar, Şəki, Şəmkir, Tovuz, Zəngilan) bax xirex’. – Xirix’də qurda nə qədir yarpax versən ye:r (Zəngilan); – Qurda xirix’
(Cəbrayıl, Goranboy, Göyçay, Mingəçevir, Tovuz) bax xirex’. – Xirikdə veririk yeyir, şaxlıyırıx (Göyçay); – Baramaqurdunu xirik vaxtı yaxşı yemliyə bi
(Dərbənd) rəf. – Usda Fatmanisə xəleyçin xiristan düzəltdi
(Zaqatala) səliqəsiz. – Məktəbə xirqa gəlmax olmaz
(Cəbrayıl, Zəngilan) dovşan balası. – Kəfşənnən bir xirnək tutdum, gətdim əvə (Cəbrayıl)
I (Borçalı, Daşkəsən, Füzuli, Gədəbəy, Xanlar, Qazax, Tovuz) bax xirnək. – Do:şan balasına xirnix’ deyərix’ (Daşkəsən); – Atbatannan gedirdim bi xirni
(Sabirabad) qısaboy <adam>
I (Qax) kirşə II (Qax) saçaqlı palaz
(Qax) nazik daş
(Xanlar) bax xirtdəklik. – Xirtdəx’liyi qıza dədəsi öyü verey; – No:ruz kişinin arvadının xirtdəx’liyi indi də duroy
(Salyan) boyunbağı. – Xirtdəkliği qızzar taxar; – Solmaz xirtdəklik asıb
(Zəngibasar) yeyə <aləti>
I (Kəlbəcər, Şərur) xırdadişli yeyə. – Bizzərdə böyük yeyəyə qavara, xırda yeyəyə xitrix’ deyərix’ (Şərur) II (Borçalı, Gədəbəy) dovşan balası
(Qax) xirtdək