f. və ə. hissiz, duyğusuz, huşsuz, bihuş.
bihiss
bihiss bax hissiz
I прил. бесчувственный II нареч. бесчувственно
zərf [fars. bi… və ər. hiss] Hissiz. Bihiss halda uzanmaq. – Biçarə kişi bircə onu bildi ki, gücü gəldikcə “Vay dədə, vay!” – deyib, bihiss yerə yıxıl