CANALAN

sif.
1. Cəllad, adamöldürən, qaniçən.
[Rüstəm:] Bundan sonra mən canalıcı cəllada dönməliyəm… C.Cabbarlı.

//məc. Üzücü, çox əziyyətli. Çox canalan işdir.
2. məc. Füsunkar, məftunedici, dilbər.
Dilbilən, bir canalan, bir qəddi-şümşad almayım? Ömrümün axır dəmində almayım, şad olmayım. Ə.Nəzmi.
Tovuzun canalıcı səsi [Əhmədi] dəlicəsinə məftun etmişdi. M.Süleymanov.
[Qızın] canalıcı qaynar ala gözləri indi xüsusi bir qızğınlıqla parıldayır, ehtirasdan alışıb yanırdı. V.Şıxlı.

CANA-CUNA
CANALICI

Digər lüğətlərdə