f. ac
f. acgöz
f. 1) başı dəmir və ya daşdan olan toppuz; iri çəkic
f. göndərmə, yollama
GÜŞA(Y) f. açan, açıcı
f. genişlik açıqlıq
f. açıq, aydın
f. 1) aç(ıl)mış; 2) yüngül, yüngülləşmiş; 3) genişlik, açıqlıq
f. şahid
f. şahidlik
GÜVAR(A) f. 1) dadlı, tamlı şey; 2) asan həzm olunan yemək
f. boş danışıq; laqqırtı
f. 1) keçmə, getmə; 2) qoyma
f. keçirən, keçirici
f. 1) keçid, keç(ir)mə; 2) bəyan, izah, şərh; 3) işin gedişi; əhvalat, qəziyyə; 4) xəbər; 5) nəqletmə
f. 1) gəzişmə, seyr; 2) keçid, keçmə; 3) bax güzərgah, güzərgəh
f. yaşayış, həyat, dolanışıq
GÜZƏRGAH, GÜZƏRGƏH f. keçiləcək yer, keçilən yol
f. 1) keçmə, keçid; 2) əksil(t)mə, azal(t)ma, en(dir)mə (malın qiyməti haqqında); 3) bağışlama, əfvetmə; 4) keçdi, ötdü, getdi
f. keçmiş, keçən, qabaqkı, əvvəlki
f. seçilmiş, bir şeyin ən yaxşı hissəsi
f. 1) seçən, ayıran, bəyənən; 2) bəzənilmiş, bəzəkli
ə. 1) ərəb əlifbasının 19-cu, fars və əski Azərbaycan əlifbalarının 22-ci hərfi; əbcəd hesabında 1000 rəqəmini ifadə edir; 2) bax Q2
ə. ərəb, fars və əski Azərbaycan əlifbalarında hərfinin adı
H1 ə. ərəb əlifbasının 6-cı, fars və əski Azərbaycan əlifbalarının 8-ci hərfi; əbcəd hesabında 8 rəqəmini ifadə edir
f. fars və əski Azərbaycan əlifbalarında hərfinin adı. Hayi-həvvəz «ha» hərfinin «he» hərfindən fərqləndirilməsi üçün əbcəd qrupuna müvafiq tərzdə obr
ə. aşağıya düşən, enən
ə. «hacət» c. 1) ehtiyaclar; 2) əşyalar
ə. bax hacı
ə. həccə getmiş, hacı qadın // hacıxanım
ə. Məkkə və Mədinəni ziyarət etmiş hacı
HACƏ(T) ə. 1) ehtiyac; 2) əşya
HACƏTGAH, HACƏTGƏH ə. və f. ehtiyac yeri, lazım olan yer; 2) bax hacətxanə
ə. və f. ayaqyolu
ə. və f. 1) möhtac, ehtiyacı olan; 2) kasıb, yoxsul
ə. Məkkəni ziyarət etmiş adama verilən ad
HACİB1 ə. 1) qapıçı; 2) orta əsrlərdə Şərq hökmdarlarının vəziri. HACİB2 ə. örtük, pərdə, şirma. HACİB3 ə
ə. qaşlar (iki qaş)
ə. 1) ayıran, edən; 2) bəzi bədən üzvlərini birbirindən ayıran pərdə
ə. 1) ucu şiş; 2) iti, kəskin, kəsici; 3) m. sərt, çox təsirli
ə. 1) metaldan məftil düzəltmək üçün alət; 2) m. əsaslı surətdə yoxlama
ə. 1) doğru yol göstərən, düz yola çağıran; 2) bələdçi, ləpirçi
ə. on birinci
ə. yıxan, dağıdan, viran edən
ə. 1) sonradan üzə çıxan, peyda olan; 2) baş verən, üz verən