is. [ər.] 1. Bir işi görmək üçün birisinə verilən hüquq; vəkillik. Mələkənin hüzuruna göndərilən heyətə geniş vəkalət verilmişdir
Tam oxu »I сущ. 1. полномочие (обычно во мн. ч. полномочия). Ona böyük vəkalət verilmişdir ему даны большие полномочия 2
Tam oxu »I. i. authority; power; ~i olmaq to have* the authority (+to inf.) II. s. ~ müddəti term of office
Tam oxu »1) is. autorisation f ; pouvoir m ; mandat m ; ~i olmaq avoir autorisation, être mandaté (+de inf.) ; ~ vermək autoriser vt, donner plein pouvoir (à),
Tam oxu »ə. 1) başqasının işini görməyə təyin olunma, vəkillik; 2) başqasını öz yerinə qoyub işini ona tapşırma; 3) birinin yerində oturma; 4) bax vəkalətnamə
Tam oxu »