VƏSATƏT

is. [ ər. ] köhn. rəs. Arada vasitə olma; vasitəçilik, araçılıq, miyançılıq; rəsmi xahiş.
Vəsatət istəyirəm qəhrə getmiş eşqin üçün; Necə ki, tövbəni rind sındırar rizası ilə. Şəhriyar.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • VƏSATƏT 1. VƏSATƏT, RƏSMİ XAHİŞ 2. vəsatət bax vasitəçilik

Etimologiya

  • VƏSATƏT Ərəbcə vasitə sözü ilə qohumdur, “vasitəçilik” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
VƏSAİTLİ
VƏSƏT

Digər lüğətlərdə